ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ XAMENH ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Για άλλη μια φορά φέτος ο Ολυμπιακός εμφάνισε το γνωστό κακό του πρόσωπο στα εκτός έδρας παιχνίδια . θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή η εξέλιξη ήταν πραγματικά αναμενόμενη έχοντας παρακολουθήσει και τα υπόλοιπα εκτός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού ιδιαίτερα σε έδρες δύσκολες για κάθε ομάδα όπως η Ξάνθη, το Παγκρήτιο και η Κύπρος. Βέβαια σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσουμε ότι και για τα παιχνίδια που έχουν γίνει μέχρι στιγμής στο Καραΐσκάκη δεν μπορεί κανείς να εκφράσει άποψη , γιατί είτε ήταν νίκες απέναντι σε μικρότερης δυναμικότας αντιπάλους είτε γιατί οι αντίπαλοι του για το πρωτάθλημα ψάχνονται να βρουν χημεία και σύστημα. Τα μεγάλα τεστ προς αυτή την κατεύθυνση θα έρθουν αργότερα. Το επόμενο εντός έδρας παιχνίδι με την Μπενφίκα θα είναι σίγουρα ένα κρίσιμο τεστ προς αυτήν κατεύθυνση, όπως και οι εγχώριες υποχρεώσεις των ερυθρολεύκων, την Κυριακή στο Χαριλάου.
Στο προχτεσινό ματς ο Ολυμπιακός απώλεσε μοναδική ευκαιρία να καθαρίσει την υπόθεση πρόκριση από πολύ νωρίς και να πετύχει μια μεγάλη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που είχε πάθος και έπαιζε στη έδρα της, αλλά δεν διέθετε τίποτα περισσότερο. Διαβάζαμε τις τελευταίες μέρες ότι η Γαλατά διαθέτει παίκτες που έχουν αγωνιστεί σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες όπως ο Κιούελ και ο Μπάρος, αλλά αυτό δεν φάνηκε στο ματς Άλλωστε οι οπαδοί της Λίβερπουλ όπως ο υποφαινόμενος τους ξέρουν καλά και παρότι τους αγάπησαν για διάφορους λόγους(Μπάρος δεδηλωμένος οπαδός της ομάδας του μεγάλου λιμανιού), γνωρίζουν ότι ποτέ δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα .
Ο αγώνας από την αρχή έως το τέλος ήταν άνοστος και χωρίς τίποτα το ενδιαφέρον. Μια ομάδα που προηγήθηκε και μετά απλά συντηρούσε αυτό το προβάδισμα χωρίς διάθεση να κάνει κάτι καλό. Προς αυτή την κατεύθυνση βέβαια μάλλον βοήθησε και ο ανύπαρκτος αντίπαλος, ιδιαίτερα από την μέση και μπροστά. Η ομάδα του Πειραιά δεν κατάφερε να εκδηλώσει μια επίθεση της προκοπής χωρίς τόνο υπερβολής. Μετά το 20 ανέβηκε λίγο η Γαλατά και κυρίως ο καλύτερος παίκτης του αγώνα Λύνκολν , ενώ ο Θρύλος απλά παρακολουθούσε τις κινήσεις του αντιπάλου. Παράλληλα στο πρώτο ημίχρονο φάνηκε πρόβλημα του Ολυμπιακού και στις στημένες φάσεις που μάλλον οφείλεται σε έλλειψη δουλειάς στις προπονήσεις στο συγκεκριμένο κομμάτι.
Και ενώ όλοι όσοι έβλεπαν το παιχνίδι, περίμεναν ότι η ομάδα στο δεύτερο ημίχρονο θα μπει στον αγώνα με μεγαλύτερη διάθεση και πάθος για να αντιστρέψει τις ήδη διαμορφωμένες άσχημες εντυπώσεις, ο Ολυμπιακός εμφάνισε ακόμα μεγαλύτερα κενά ιδιαίτερα στο χώρο του κέντρου όπου κανένας παίκτης δεν κατάφερε να γλιτώσει από το ναυάγιο καθ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Λύσεις ανάγκης που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν σε κανένα σημείο στις απαιτήσεις του αγώνα. Ο Πάτσα όπως συνήθως από πέρυσι σε ρηχά νερά, ο Άντζας δεν τα κατάφερε σε ένα άγνωστο για αυτόν ρόλο τα τελευταία χρόνια ενώ ο Μπελούτσι προσπαθεί να μας αποδείξει ότι τσάμπα δόθηκαν τόσα λεφτά για έναν παίκτη που αδυνατεί να περάσει μια κάθετη μπαλιά ταλαιπωρώντας και κουράζοντας τους επιθετικούς. Όσο αφορά τα άκρα της επίθεσης ο Γκαλέτι ταλαιπωρήθηκε από την εμμονή του Βαλβέρδε να τον μπερδεύει και ο Λέτο για άλλη μια φορά κατώτερος του αναμενομένου.
Και έτσι φτάνουμε στο τελευταίο 10 λεπτό, και ενώ η Γαλατα έχει ήδη χάσει μεγάλη διπλή ευκαιρία να καθαρίσει το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός καταλαβαίνει ότι παίζει με μια ομάδα στα μέτρα του. Αρχίζει να πιέζει τη Γαλατά και καταφέρνει να αλλάξει δυο μπαλιές και να πατήσει περιοχή. Βέβαια προς αυτήν την κατεύθυνση βοήθησαν και οι κινήσεις του προπονητή από τον πάγκο, ο οποίος προχώρησε σε σωστές και ορθολογικές κινήσεις. Έβγαλε τους αρνητικούς Γκαλέτι και Πάτσα και έκανε πιο επιθετική την ομάδα του βάζοντας τους Λέτο, Οσκαρ ενώ γέμισε την περιοχή με την είσοδο του Κοβασεβιτς για να βοηθήσει τον αρνητικό Ντιόγκο. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει δυο μεγάλες ευκαιρίες που θα ήταν αρκετές για να πάρει ένα αποτέλεσμα που δεν δικαιούταν. Ίσως μια ενδεχόμενη ισοπαλία να θόλωνε τα νερά και να κάλυπτε τα εμφανώς μεγάλα προβλήματα που φαίνονται από την αρχή της χρονιάς.
Πάντως συνοψίζοντας θα λέγαμε ότι για την ομάδα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας δεν χάθηκε απολύτως τίποτα, ενώ μάλιστα ο άλλος αγώνας του Ομίλου ήρθε ισόπαλος. Αλλά τέτοιες εμφανίσεις είναι σίγουρο ότι πρέπει να προβληματίσουν τους υπεύθυνους, και κυρίως το τεχνικό τιμ. Ένας προπονητής ακριβοπληρωμένος που μέχρι στιγμής έχει καταφέρει να παρουσιάσει σε όλους τους αγώνες μια ομάδα ασύνδετη και χωρίς κανένα αυτοματισμό. Βέβαια το τελευταίο είναι λογικό και πρέπει να δοθεί πίστωση χρόνου από όλους. Όσον αφορά τις ελλείψεις και την ενίσχυση της ομάδας σε συγκεκριμένες θέσεις θα αναλυθούν σε επόμενο άρθρο προσεχώς.