Μεγάλος ντόρος γίνεται όλες αυτές τις μέρες για την εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή, για την προανακριτική επιτροπή και για το ποια απ’ τις δύο διαδικασίες είναι καταλληλότερη για να ακολουθηθεί στα περί το Βατοπέδι τεκταινόμενα.
Είναι γεγονός ότι ο ποδηλατοGeorge έχει ευνοηθεί από την εξέλιξη των πραγμάτων σε βαθμό που κι ο ίδιος δεν θα περίμενε αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι από την ΔΕΘ κι ύστερα έχει κινηθεί με έξυπνο αντιπολευτικά τρόπο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα συνέβαιναν πολύ διαφορετικά τα πράγματα σε μια πιθανή δική του διακυβέρνηση.
Πρόσφατα μάλιστα μετά την παραίτηση των δύο εισαγγελέων η αξιωματική αντιπολίτευση επέδειξε άμεσα αντανακλαστικά προχωρώντας σε μια ρισκαδόρικη τακτική σκληρής καταγγελίας της δικαστικής και πολιτικής ηγεσίας, κάνοντας παραλληλισμούς με την διερεύνηση της υπόθεσης Λαμπράκη και ζητώντας συνακόλουθα την συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής από το κοινοβούλιο για τους Ρουσούπουλο, Δούκα, Μπασιάκο.
Σε δεύτερο χρόνο μάλιστα ξεκαθάρισε ότι θα ψηφίσει υπέρ και της εξεταστικής επιτροπής προκειμένου να μην μείνουν σκιές για πιθανή διάθεση συγκάλυψης τυχόν «πράσινων» ευθυνών που είναι όμως ούτως ή άλλως παραγεγραμμένες κατά το ποινικό τους σκέλος οπότε δεν μπορούν να αναζητηθούν από την προανακριτική, μιας που ως γνωστών η εξεταστική αναζητεί πολιτικές ευθύνες ενώ η προανακριτική ασχολείται με το ποινικό σκέλος των ευθυνών των πολιτικών προσώπων και της παραπομπής των ή μη σε δίκη.
Ανέφερα δε προηγούμενα την τακτική αυτή ως ριψοκίνδυνη επειδή ο φάκελος της συγκεκριμένης υπόθεσης δεν έχει ακόμα διαβιβαστεί στην Βουλή κι εύκολα θα μπορούσε να κατηγορηθεί το ΠΑΣΟΚ για φθηνή αντιπολευτική στάση και λαϊκισμό. Πολύ περισσότερο μάλιστα απ’ την στιγμή που θα ψηφίσει τελικά την συγκρότηση και των δύο επιτροπών πράγμα που δημιουργεί σε κάποιο βαθμό μια λογική, αλλά ίσως και νομική ανακολουθία, απ’ την στιγμή που πρόκειται για την εξέταση της ίδιας υπόθεσης και σε τέτοιες περιπτώσεις η εξεταστική αποτελεί, τρόπον τινά, πρόδρομο της προανακριτικής.
Η Χαριλάου Τρικούπη έκανε ένα καλό ποκιστικό read στο κλίμα που είχε διαμορφωθεί στην κοινή γνώμη και επέλεξε να πορευτεί ακροβατώντας μεταξύ λαϊκισμού και διαφάνειας,πράγμα που έκανε με επιτυχία, με αποτέλεσμα να αναγκάσει τα περισσότερα κόμματα, και πιθανόν όλα μέχρι την Παρασκευή που είναι η ημέρα της ψηφοφορίας για την προανακριτική, της ελάσσονος αντιπολίτευσης να συνταχθούν μαζί της παρά τις όποιες λογικές και νομικές τους αντιρρήσεις.
Αυτό που δεν μας είπε όμως ο ποδηλατοΓιώργος είναι το ποιος ευθύνεται για την ανάγκη της βιασύνης που πρέπει να επιδειχθεί στο θέμα της προανακριτικής λόγω του φόβου της παραγραφής που προκύπτει βάση του πρόσφατα αναθεωρημένου άρθρου 89 του συντάγματος και του μετέπειτα νόμου του 2003 που ψηφίσθηκε στα πλαίσια του συνταγματικού άρθρου από την κυβέρνηση του ευρωλιμοκοντόρου Σημίτη.
Κι εγώ δεν θα ρωτήσω που ήταν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τότε κι αν μας είχε πει τίποτα τον καιρό εκείνο για το νομοθετικό πλαίσιο που αναφέρεται στις υπουργικές ευθύνες και την παραγραφή αυτών μετά από την δεύτερη κοινοβουλευτική σεζόν της επόμενης κυβερνητικής θητείας από αυτήν κατά την οποία διαπράττεται κάποια υπό διερεύνηση υπουργική πράξη, γιατί στο πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα που έχει εδραιωθεί στην χώρα μας και την οποιαδήποτε παρέμβαση να είχε επιχειρήσει πενιχρά θα ήταν τα αποτελέσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα του πιστωνόταν αν είχε κρατήσει μια διαφορετική στάση σε μια σειρά από θέματα ή ακόμα καλύτερα στο σύνολο της τότε κυβερνητικής πρακτικής.
Τώρα όμως my friend George είναι η ώρα που εσύ κρίνεσαι καθώς στο πρωθυπουργοκεντρικό-αρχηγοκεντρικό μας σύστημα εσύ είσαι αυτός που έχει την ηγεσία του (κάποτε) Κινήματος, ύστερα κι από το νομοτελειακό ξεβράκωμα του συνταγματοΒάγγου Βενιζέλου που ως ο μακράν πιο ματαιόδοξος ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα ήταν αυτός που θα γινόταν το σκαλοπάτι της ισχυροποίησης σου, και όπως κρίνεσαι για την θετική σου πορεία μετά την επικράτησή σου στις εσωκομματικές εκλογές, και πολύ περισσότερο από την ΔΕΘ και μετά, έτσι θα κριθείς και για τα λάθη και τις παραλείψεις σου.
Κι αυτή είναι η ώρα που δεν πρέπει να κρυφτείς πίσω απ' την θετική για σένα δυναμική των πραγμάτων αλλά αντίθετα να την συνδιαμορφώσεις, μη φοβούμενος ότι κινδυνεύεις να μεταφερθούν τα φώτα των ΜΜΕ από τον αλληλοσπαραγμό της ΝΔ στις όποιες εσωκομματικές δυσαρέσκειες στελεχών του κόμματος σου, που θα δημιουργούσε η συγκεκριμενοποίηση με παραδείγματα της γενικόλογης μέχρι σήμερα αυτοκριτικής που έχεις διατυπώσει για τον κυβερνητισμό (πόσα συγχωροχάρτια άραγε δίνει αυτός ο όρος)που χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ από το 1996 και μετά!
Πρέπει μάλιστα να παραδεχθείς με σαφήνεια ότι τα λογικά άλματα που αναγκάζεται να επιχειρεί τώρα το ΠΑΣΟΚ για την εξεταστική και την προανακριτική στο ζήτημα του Βατοπεδίου είναι άμεσο παράγωγο του νόμου-συγχωροχάρτι περί ευθύνης υπουργών που
πήρε σάρκα και οστά κατά την νοσηρή περίοδο των κυβερνήσεων Σημίτη(τον για να μην ξεχνιόμαστε σχεδόν βέβαιο κάποια στιγμή Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά τα ισχυρά συγκροτήματα τύπου)! Ένας νόμος που προφανώς επιλέχθηκε ως κυνική τακτική προκειμένου οι υπουργοί και ο τότε Πρωθυπουργός να αποφύγουν πιθανές ποινικές τους ευθύνες που ενδεχομένως θα αναζητούσαν οι Δικαστικές ή οι Κοινοβουλευτικές Αρχές!
Είναι λοιπόν βέβαιο, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, ότι λαθεύει ο George Papandreou αποσιωπώντας την ευθύνη του κόμματος του για το συγκεκριμένο τρισάθλιο νομοθέτημα ενώ αντίθετα θα ήταν πολιτικό ζητούμενο και πράξη γενναιότητας να παραδεχτεί ανοιχτά την ευθύνη αυτή ως ένα απτό δείγμα της αυτοκριτικής για τον κυβερνητισμό που κι ο ίδιος αποδέχεται ότι κυριάρχησε κατά την τελευταία περίοδο που το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία και επιπρόσθετα να ζητήσει και να ανάγει σε κεντρική θέση του, ανάμεσα στις προτάσεις που έχει από καιρό καταθέσει για την εξυγίανση της πολιτικής ζωής του τόπου, την αλλαγή του συγκεκριμένου νόμου προς την κατεύθυνση της διαφάνειας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου