Είναι γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός πέρασε μια δύσκολη βραδιά στο ΓΣΠ. Έδειξε απροετοίμαστος αν και ήταν ψυλλιασμένος για τις κακοτοπιές του ματς λόγω και των καλών αποτελεσμάτων, ειδικά των ευρωπαϊκών, που είχε ήδη επιτύχει η Ανόρθωση.
Οπωσδήποτε η Ανόρθωση είναι μια πολύ καλή ομάδα με ένα συμπαθητικό ρόστερ αλλά κυρίως με μια αξιοζήλευτη ομοιογένεια και έναν προπονητή, τον Τιμούρ Κετσπάγια, φιλόδοξο που πασχίζει εδώ και πολύ καιρό για να δημιουργήσει ένα στέρεο οικοδόμημα σαν αυτό που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα.
Είναι ένας μικρός, προ πενταετίας, Παναθηναϊκός (που και τότε στις αρχές ψαχνόντουσαν όλοι να βρουν πως κερδίζει) αυτή η Ανόρθωση και τέτοιες ομάδες δύσκολα κερδίζονται και ειδικά από ομάδες όπως ο σημερινός Παναθηναϊκός που αφενός έχει πια χάσει πολύ ευρωπαϊκό έδαφος και αφετέρου βρίσκεται σε μια φάση αγωνιστικής αναδιοργάνωσης με έναν καινούριο προπονητή.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η πανάθα δεν μπορούσε να το παίξει καλύτερα το ματς. Με το ανώτερο, απ΄ των Κυπρίων, ρόστερ που διαθέτουν οι πράσινοι ασφαλώς και είναι στα μέτρα τους τέτοια παιχνίδια και μπορούν να τα κερδίζουν.
Αλλά αγωνιστικά ακόμα η ομάδα είναι μπερδεμένη. Δεν έχει επιτευχθεί ένα καλό επίπεδο συλλογικής λειτουργίας κι αυτό είναι σαφώς ευθύνη του Χενκ Τενκ Κάτε ο οποίος δείχνει να έχει υπερτιμήσει την αξία του να διαβάζεις τον αντίπαλο και του να καταρτίζεις την ενδεκάδα με βάση συγκεκριμένα τεχνικά χαρακτηριστικά των παικτών σου που κρίνεις ότι χρειάζονται στον τρόπο παιχνιδιού σου για να αντιμετωπίσεις τον κάθε διαφορετικό αντίπαλο.
Αυτές είναι μεγάλες προπονητικές αρετές και μπορεί να αποδειχτεί ότι τις κατέχει άριστα ο Ολλανδός στην διάρκεια του χρόνου. Ο Παναθηναϊκός όμως σ’ αυτήν την φάση είναι μια καινούρια ομάδα και σε κάθε καινούρια ομάδα αυτό που προέχει είναι το να αποκτήσει έναν βασικό κορμό. Κι η ομάδα μάλιστα φέτος, με εξαίρεση την αμυντική της γραμμή, έχει πολλούς καλούς παίχτες απ’ τους οποίους μπορεί να διαλέξει για να φτιάξει έναν τέτοιο κορμό. Αυτό είναι αναγκαίο να γίνει, έστω κι αν αδικηθούν κάποιοι έναντι κάποιον άλλων, ανεξαρτήτως μάλιστα του ποιος μπορεί να είναι πραγματικά καλύτερος ποδοσφαιριστής απ’ τον άλλον, αν θέλουν στην Παιανία να φτιάξουν ομάδα.
Το βασικό λάθος, λοιπόν του Τεν Κάτε είναι ότι δεν κινείται προς την δημιουργία ενός πιο σταθερού κορμού όπως κι ένα άλλο λάθος του ήταν το, κατά βάση, πανηγυρικό κλίμα που επέτρεψε να επικρατήσει μετά την ήττα από την Ίντερ στο ΟΑΚΑ, σε ένα παιχνίδι που κι ίδιος φάνηκε να παρασύρθηκε απ’ την φαινομενικά καλή, αλλά ουσιαστικά ανούσια, εμφάνιση της ομάδας του στο δεύτερο ημίχρονο.
Τα λάθη όμως αυτά, που καλό πάντως είναι οι ιθύνοντες της ομάδας να τα αντιλαμβάνονται και να προχωρούν στις ανάλογες υποδείξεις σε ματς όπως αυτό με την Ίντερ κι όχι σε ματς, πολύ πιο κρίσιμα, όπως αυτό με την Ανόρθωση, δεν μπορούν επ’ ουδενί να ακυρώσουν τις αρετές, μερικές εκ των οποίων αναφέραμε πιο πάνω, του Ολλανδού προπονητή. Αρετές που αν τον αφήσουν, με σωστή διοικητική καθοδήγηση και χωρίς πανικό, να ξεδιπλώσει είναι σίγουρο ότι θα υπερτερήσουν των όποιων πρόσκαιρων λαθών του και θα βοηθήσουν τελικά στο χτίσιμο μιας καλής ή ακόμα και μεγάλης ομάδας.
Και πάντως είναι απαράδεκτο να πιάνει θάλασσα την διοίκηση του Τριφυλλιού και να υποχρεώνει τον προπονητή σε μια γραπτή, αυτοεξευτελιστική, δήλωση συγγνώμης που προφανώς δεν ήταν δικής του εμπνεύσεως και πιθανότατα έβαλε βαρυγκωμόντας την υπογραφή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου