45 ΠΟΣΤΕΡ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ «ΧΡΩΜΑΤΙΣΑΝ» ΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΘΗΝΑ!

Η κρίση αλλάζει την τέχνη και παράλληλα την αναμειγνύει στη νυχτερινή διασκέδαση…

Η Ελλάδα σε κρίση, η τέχνη σε παράκρουση. Λεφτά για φιέστες τέλος. Νέοι χώροι, νέες αναζητήσεις, νέες καλλιτεχνικές κατευθύνσεις, ακόμα και νέες τιμές. Η πρόσφατη σύνθετη καλλιτεχνική εκδήλωση, σε ανακαινισμένο πρώην βιομηχανικό χώρο των Πετραλώνων και θέμα «45 πόστερ ελληνικών συγκροτημάτων στην εμβληματική διάσταση 50Χ70», υπήρξε αδιάψευστος μάρτυς της νέας αθηναϊκής καλλιτεχνικής και ψυχαγωγικής πραγματικότητας και των μεταβολών τους, που προϊόντος χρόνου θα γίνονται ολοένα και πιο αισθητές!
Το πολύ-θεματικό δρώμενο τέχνης και διασκέδασης, εκτός από το εικαστικό κομμάτι της έκθεσης των αφισών ερμηνευτών και συγκροτημάτων, είχε στην ατζέντα του και ζωντανή εμφάνιση καλλιτεχνών, για σόου των οποίων είχαν δημιουργηθεί τα πόστερ, ενώ ακολούθησε πάρτι από το δυναμικό του θρυλικού μπαρ «ΟΚΤΑΝΑ» των Εξαρχείων. Η «Ν» βρέθηκε στο χώρο της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας εκδήλωσης, συνομιλώντας με το κοινό και δημιουργούς που συμμετείχαν στο δρώμενο.
Νέου τύπου χώρος
Όλα αυτά συνέβησαν την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου, στην αρχή της οδού Αλκμήνης στα Πετράλωνα, στο πρώην εργοστασιακό κτήριο της «Πάλκο» και πλέον πλήρως αναμορφωμένο και γνωστό ως το «The HUB». Πρόκειται οικοδόμημα που εδώ και ένα χρόνο έχει μετατραπεί σε έναν υπερ-σύγχρονο πολυχώρο της πρωτεύουσας, φιλοξενώντας από διεθνείς συναντήσεις και επιστημονικά συνέδρια μέχρι θεατρικές παραστάσεις και κάθε λογής εκθέσεις.
Το ραντεβού προσέλευσης για το κοινό ήταν καθορισμένο για τις δέκα το βράδυ και η ατμόσφαιρα στο χώρο απολύτως συμβατή με το θέμα της έκθεσης.
Η έκθεση και μουσικές
Στους συρόμενους τοίχους της έκθεσης, που είχαν επιστρατευθεί για τις παρουσιαζόμενες 50Χ70 πολύχρωμες, κατά βάση, αφίσες, συνωστίζονταν για περισσότερο από δύο ώρες δημιουργοί και κοινό, με συναισθήματα θαυμασμού και μνήμες από σημαντικές στιγμές του παρελθόντος.
Στόχος των διοργανωτών της εκδήλωσης - If Untitled architects και talk design studio - όπως οι ίδιοι λένε, είναι η νοερή φιλοτέχνηση ενός «κολλάζ της εικόνας της σύγχρονης ελληνικής μουσικής, πολύ μακριά από την τρέχουσα εμπορική μουσική “υπνοπαιδεία” και η κοινή παρουσίαση διαφορετικών μουσικών ρευμάτων και δημιουργικών ταυτοτήτων»!
Συμμετέχοντες δημιουργοί στην έκθεση, τόσο οι καλλιτέχνες που επιμελήθηκαν κατά καιρούς εξώφυλλα σε δίσκους και δισκάκια ξενόγλωσσων τραγουδιών, ως επί τω πλείστων ελλήνων ερμηνευτών και συγκροτημάτων, όσο και τα ίδια τα μουσικά υποκείμενα, που αποτέλεσαν και την αρχική αιτία κατασκευής των τυπωμένων ή και ψηφιακών πόστερ. Ανάμεσά τους, οι δημιουργοί των αφισών Γεωργία Καρύδη, HOPE, TOMEK, Μαρίνα Κυρίτση, Δημήτρης Καραΐσκος και οι ερμηνευτές και συγκροτήματα, Βασιλικός, Burger Project, Last Drive, Film και Etten, Tax Collectors, Μαριέττα Φαφούτη.
H μουσική διάσταση της εκδήλωσης ανατέθηκε στους Film και την Etten, που τους είχε προλογίσει ο Kid Flicks και τους ακολούθησαν μουσικοί παραγωγοί του πάλε ποτέ δυναμικού του ιστορικού Εξαρχειώτικου ροκ μπαρ ΟΚΤΑΝΑ. Η χαρισματική φωνή της Etten, συνδέθηκε με τον ροκ λυρισμό των Film, προσφέροντας μοναδικές στιγμές φωνητικής και μουσικής δημιουργίας στους θεατές του πολύ-θεματικού σόου. Η χημεία του συγκροτήματος άλλωστε ήταν εκ προοιμίου δεδομένη καθώς, η ερμηνεύτρια είχε ξεκινήσει την πορεία της ως φωνή της μπάντας.
Τέχνη και κρίση
Σε κάθε εκδήλωση της αθηναϊκής νύχτας, πλέον, πλανάται στην ατμόσφαιρα η «οσμή» της σοβούσας και πολυδιάστατης κρίσης. Στο χώρο του ανακαινισμένου βιομηχανικού κτηρίου την περασμένη Παρασκευή, οι αθηναίοι και αθηναίες που προσήλθαν παρακολούθησαν το σπονδυλωτό καλλιτεχνικό δρώμενο πληρώνοντας για τα αλκοολούχα τους 4 ως 6 ευρώ. Οι θεατές του σόου ήταν φανερό ότι ανήκουν σε εκείνους που αναζητούν ένα διαφορετικό περιεχόμενο στη διασκέδασή τους, η οποία εκτός από την τροφοδότηση των βασικών ενστίκτων μπορεί να συνυπάρξει και ως πτυχή σε καλλιτεχνικά εγχειρήματα, με ευρύτερες διαστάσεις και νοήματα!
Θέτοντας παρόμοιους προβληματισμούς για την αλληλεπίδραση τέχνης και κρίσης στη Μαρίνα Κυρίτση, ζωγράφο και δημιουργό δύο εκθεμάτων-πόστερ για παλαιότερες εμφανίσεις των Tax Collectors, εκείνη σχολίασε ότι: «Μοναδικός δρόμος για την τέχνη, μετά από μια εποχή ευμάρειας και καλλιτεχνικού αποπροσανατολισμού, είναι η δυναμικότερη επιστροφή στα ουσιωδέστερα της ανθρώπινης ύπαρξης και σε τρόπους έκφρασης που επαναφέρουν τη σύνδεση του ατομικού με τη συλλογικότητα, εντός ενός αμφιλεγόμενου νέου περιβάλλοντος, με νέα μέσα επικοινωνίας και δικτύωσης, ικανά πάντως να δώσουν, υπό προϋποθέσεις, ένα νέο δυναμισμό στους σύγχρονους καλλιτεχνικούς δρώντες και στην αλληλεπίδρασή τους με το κοινό».
Η κρίση αλλάζει στο πέρασμά της την τέχνη, ακόμα και την διασκέδαση. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από εκδηλώσεις όπως αυτή της έκθεσης των 45 πόστερ και των εναλλακτικών προτάσεων που την έντυσαν μουσικά. Όσο ο κοινωνικός κοχλασμός εντείνεται τόσο τα πολύ-θεματικά νέου τύπου, και ιδιαίτερα τρόπου, ψυχαγωγικά δρώμενα θα πολλαπλασιάζονται και θα σηματοδοτούν νέες τάσεις στην τέχνη και τη διασκέδαση!

Ο Κουροσάβα μια εικοσαετία και βάλε μπροστά...

Ή αλλιώς ζωή-τέχνη 0-1...

Pet Shop Boys ξανα στην Αθηνα

Αφου περασε και η συναυλια της Beyonce, ακουσα πολυ καλα σχολια απο ανθρωπους που πηγαν, ειπα να μιλησω για ενα αλλο σημαντικο μουσικο γεγονος, επιτρεψτε μου να πω υψηλοτερης ποιοτητας και επιπεδου. Ετσι λοιπον μετα απο αρκετα χρονια απο την τελευταια επισκεψη τους,αν θυμαμαι καλα ηταν στο Γκαζι, την επομενη βδομαδα θα εχουμε την τιμη να απολαυσουμε τους Pet Shop Boys στην Αθηνα. Η συναυλια αυτη την φορα θα γινει στο Metropolitan Expo, τον καινουργιο χωρο στο Ελευθεριος Βενιζελος. Επειδη ειχα την ευκαιρια,thank you striker,να επισκευτω τον χωρο στο προσφατο Ναυτικο Σαλονι,πρεπει να σας πω οτι προκειται για ενα πολυ αξιολογο χωρο που προσφερει ολες τις ανεσεις για να γινει μια καλη συναυλια.Ειδικος δεν ειμαι και δεν ξερω πως θα ειναι ακουστικα ο χωρος, αλλα για τον επισκεπτη ειναι ενα ανθρωπινο μερος με ανετο παρκινγκ, με μαγαζια για να μπορεις να αγορασεις κατι να πιεις και να φας και με την ευκολια στην προσβαση που προσφερει η Ατιικη Οδος.
Παμε ομως στα ακρως μουσικα. Το συγκροτημα που γεννηθηκε το 1981 και εχει τεραστιες επιτυχιες στο παλμαρε του οπως το Its a Sin,Domino Dancing,West End Girls,Rent,Always on My Mind,Heart και αλλα πολλα,ερχεται στην Αθηνα με νεο αλπμουμ και με ορεξη για μια παρασταση που θα μας συναρπασει. Αλλωστε οσοι ειχα την τυχη να τους δουν στην πρωτη τους συναυλια στον Λυκαβητο,θα θυμουνται οτι ειχα προσφερει μια πολυ "δυνατη" συναυλια και μουσικα αλλα και σαν παρουσια στην σκηνη. Η παγκοσμια περιοδια του συγκροτηματος "Pandemonium Tour 2009" ξεκινησε απο την Ρωσσια και θα ολοκληρωθει στο Λονδινο τον Δεκεμβριο αφου πρωτα θα εχουν επισκεφτει 76 πολεις.
Την Παρασκευη 13 Νοεμβριου, ολοι οι δρομοι οδηγουν στο Metropolitan Expo και στην συναυλια των Pet Shop Boys. Θα προτεινα ακομα και σε αυτους που δεν ειναι φανατικοι του συγκροτηματος,να παρουν το "ρισκο" και να παρακολουθησουν την συναυλια.Ειμαι σιγουρος οτι ο Neil Tennant και ο Chris Lowe, τα δυο μελλη του συγκροτηματος, θα τους αποζημιωσουν με το παραπανο. Εισιτηρια αγοραζουμε απο την TicketServices και κοστολογουνται στα 45 ευρω.

ITS A SIN να μην δειτε αυτη την συναυλια

Σημαντική πτυχή της ανάπτυξης ο πολιτισμός!

Τις πόρτες της στο κοινό ανοίγει σήμερα ύστερα από 8 χρόνια η Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στο ανακαινισμένο κτίριο Τσίλλερ, με την παράσταση «Πουθενά» του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Εξέλιξη σημαντική, η οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στην εργώδη προσπάθεια του αείμνηστου Ν. Κούρκουλου και συμπίπτει χρονικά με το πολιτικό εγχείρημα μιας διαφορετικής αντίληψης για την ανάπτυξη της χώρας!

Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό, λοιπόν, για την νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού αλλά και γενικότερα για την πολιτική ηγεσία της χώρας. Η ανακαίνιση, αλλά και η κατασκευή νέων χώρων πολιτισμού – όπως το προσφάτως εγκαινιασθέν Μουσείο της Ακρόπολης – αποτελούν ανεκτίμητης αξίας χώρους πολιτισμού, που ανεβάζουν το πνευματικό επίπεδο των πολιτών μιας κοινωνίας, ενώ παράλληλα συνδράμουν τα μάλα στην αύξηση της τουριστικής κίνησης και στην προσέλκυση υψηλού επιπέδου επισκεπτών στη χώρα!

Είναι Δευτέρα, 9 το πρωί και καθώς κατεβαίνουνε στην δουλειά με το Μικάκι σιχτιρίζοντας που το ΣΚ τελείωσε και άλλη μια βδομάδα με “deadline”, “reports” και “mails” μόλις άρχισε ακούμε κάτι στο ραδιόφωνο που μας έφτιαξε τη διάθεση... “Marbles for flame” .....κοιταζόμαστε με απορία.....Μα τι θέλουν επιτέλους να μας πουν οι κύριοι Γιαννούτσος και Βαμβακάρης; Οι δύο αυτοί κύριοι είχαν την εξής απλή, παρ’όλα αυτά έξυπνη ιδέα. Το 2012 η Αγγλία θα κληθεί να τελέσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες ... και τι είναι απαραίτητο για να την πραγματοποίησή τους; Μα η Ολυμπιακή Φλόγα!!!!Της οποίας η αφή γίνεται λίγους μήνες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων. Πρέπει λοιπόν να καταλάβουμε ότι αυτή την στιγμή έχουμε στα χέρια μας ένα δυνατό διαπραγματευτικό χαρτί για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα που “αγοράστηκαν νόμιμα” από το “επίσημο κράτος” της Ελλάδας, όπως άλλωστε ισχυρίζονται οι φίλοι μας οι Βρετανοί. Μπείτε λοιπόν στο site www.marblesforflame.gr και βάλτε την υπογραφή σας. Ας ενωθούμε και ας φωνάξουμε Θέλετε τη Φλόγα; Θέλουμε τα Μάρμαρα του Παρθενώνα! Γιατί όπως άλλωστε είχε πει και η ΜΕΛΙΝΑ ... “αυτό είναι η κληρονομιά μας, αυτό είναι η περιουσία μας και αν το χάσουμε αυτό... δεν είμαστε κάνεις”.

ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΕΣ ΟΡΝΙΘΕΣ

ΟΣΟΙ ΚΑΙ ΟΣΕΣ ΘΕΤΟΥΝ ΘΕΜΑ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ




Διαβάζω αυτές τις μέρες, με έκπληξη είναι η αλήθεια, διάφορα κείμενα υψηλής κριτικής για την συνέντευξη τύπου του καλλιτεχνικού, και όχι μόνο, διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης Διαγόρα Χρονόπουλου, που ως θέμα είχε το χειμερινό πρόγραμμα του Τέχνης.

Ειλικρινά είναι να απορεί κανείς με τις απόψεις που κυκλοφορούν. Ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Κάποιος λέει ότι εντάξει καλά τα πάει ο Διαγόρας αλλά πότε θα φύγει και τι γίνεται με την θητεία του. Κάποια άλλη λέει ότι όντως το Θ.Τ. σώθηκε απ’ την οικονομική καταστροφή αλλά θυσίασε τον καλλιτεχνικό χαρακτήρα του και χρειάζεται καλλιτεχνική στροφή υπό νέα ηγεσία. Ενώ δεν λείπει και η γκρίνια για τον αν θα σκηνοθετήσει στο Θέατρο Τέχνης ο τάδε ή η δείνα. Κι ακόμα θεωρείται από κάποιους ως δείγμα καλλιτεχνικής πτώσης ότι έχει μειωθεί η κρατική επιχορήγηση στο Τέχνης.

Για σταθείτε ορέ παλικάρια, και σεις ορέ λεβέντισσες, της περισπούδαστης κριτικής. Κι εγώ λέω δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα. Ο καθένας μπορεί να κρίνει συγκεκριμένες παραστάσεις για την καλλιτεχνική τους αξία ή και την γενική καλλιτεχνική κατεύθυνση ενός θεατρικού οργανισμού, όπως είναι το Θέατρο Τέχνης. Αυτό όμως απέχει κατά πολύ απ’ το να νομίζει ο οποιοσδήποτε πως νομιμοποιείτε, όσο σημαντικός κι αν είναι, να θέτει με πλάγιους τρόπους θέμα ηγεσίας σε έναν οργανισμό που διαθέτει μια διοίκηση, με μέλη συνυφασμένα με την πορεία του Τέχνης, η οποία φέρει αποκλειστικά την ευθύνη, αλλά και την αρμοδιότητα, να επιλέγει την καλλιτεχνική και οικονομική πορεία καθώς και τα πρόσωπα που αναλαμβάνουν να την υλοποιήσουν.

Βασικό χαρακτηριστικό όλης αυτής της ανέξοδης κριτικής είναι η υποτίμηση της οικονομικής εξυγίανσης που επιτεύχθηκε στην Ελληνική Εταιρεία Θεάτρου κατά το τελευταίο διάστημα. Και είναι ευνόητο ότι η οικονομική υγεία δεν αποτελεί κάποιο κρίσιμο κριτήριο για το παραγόμενο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ενός θεατρικού οργανισμού αλλά το ίδιο κατανοητό πρέπει να είναι ότι αποτελεί προϋπόθεση της ύπαρξής του. Απ’ αυτή την άποψη μια τέτοια υποτίμηση τελικά καταντά να αποτελεί απλώς μια αυτουποτίμηση των εκφραστών της αλλά και της όποιας αλήθειας μπορεί να κρύβεται στην κριτική τους.

Παρότι, ούτως ή άλλως, πολλές αλήθειες δεν φαίνεται να κρύβονται σε τέτοιου είδους κριτικές, μιας και γνωστή είναι, για παράδειγμα, η ανοιχτή πρόσκληση Χρονόπουλου σε πολλούς θεατροτεχνίτες, κι όχι μόνο, να συμμετάσχουν στην διαμόρφωση του καλλιτεχνικού αποτελέσματος, όπως και η προώθηση καινοτόμων θεατρικών προσεγγίσεων, καθώς και η έναρξη αναβίωσης κλασσικών πλέον σκηνοθεσιών, που έγινε με τις μουσειακές Όρνιθες. Παράσταση που το φετινό ανέβασμά της στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία, δίνοντας την ευκαιρία και στο νεώτερο ηλικιακά θεατρόφιλο κοινό να επικοινωνήσει με την Κουνική παράδοση και να αντιληφθεί με ποιο τρόπο αυτή έχει καθορίσει, και σε πιο βαθμό, την εξέλιξη του Ελληνικού θεάτρου ως τις μέρες μας. Αστείο ακόμα πρέπει να θεωρείται ότι μπορεί η καλλιτεχνική αξία να έχει κριτήριο το ύψος της επιχορήγησης που εγκρίνει ο εκάστοτε, στην προκειμένη περίπτωση μπλε, κυβερνητικός-κομματικός επίτροπος. Κι αυτά γράφονται και στον, κατ’ όνομα στις περισσότερες περιπτώσεις, προοδευτικό τύπο.

Και τέλος πάντων για τον Διαγόρα Χρονόπουλο μιλάμε που έχει περάσει από τόσα και τόσα καλλιτεχνικά διευθυντικά πόστα στην χώρα μας. Αν κάποιος, με αντίστοιχο κύρος, πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει περισσότερα ας ζητήσει την θέση ευθέως. Κατά τα άλλα είναι λογικό ότι κάποιοι θα έχουν διαφορετική ματιά σε ότι αφορά την υποκριτική τέχνη, απ’ την δική του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούν ακυρώσουν την αναγνωρισμένη πορεία του.

Γιατί και, με το ίδιο σκεπτικό, σε κάποιον μπορεί να μην αρέσει ο τρόπος που «κατεβάζει» ο Άλεξ Φέργκιουσον την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να απαιτήσει αλλαγή προπονητή για ν’ αρχίσει η Γιουνάιτεντ να παίρνει τίτλους. Το πολύ-πολύ να σταματήσει να πηγαίνει στο γήπεδο. Εκτός αν αδιαφορεί κανείς για την πραγματικότητα, και αναφέρομαι προφανώς και στις δύο περιπτώσεις, και του αρέσει να κινείται στα όρια της φαιδρότητας, ή και πέραν αυτών!

Depeche Mode in Athens AGAIN

Ειναι και επισημος γεγονος, οι Depeche Mode, ισως η πιο σημαντικη μπαντα της electro μουσικης σκηνης, θα μας επισκευτει για αλλη μια φορα στις 12 Μαιου 2009, επιβεβαιωνοτας ετσι την ιδιαιτερη σχεση που εχει το group με το ελληνικο μουσικοφιλο κοινο. Ειναι αλλωστε γνωστο οτι το μεγαλυτερο επισημο fan club των Depeche Mode ειναι το ελληνικοτατο Hysterika. Οσες φορες και αν εχουμε δει την παρεα απο το Essex δεν τους χορτενουμε και ηδη οι απανταχου fans του συγκροτηματος εχουν ξεκινησει να κανουν τα πλανα τους για το βραδυ του Μαιου.
Το group πρωτοεμφανιστηκε το 1980 στο Basildon του Essex με το ονομα "Composition of Sound" με ιδρυτες τους Andy Fletcher, Martin Gore και τον Vince Clark. Με την εισοδο ομως του David Gahan(της χαρακτηριστικης φωνης του συγκροτηματος), οι κιθαρες αντικατασταθηκαν απο τα synthesizers και το ονομα αλλαξε στον γνωστο σε ολους Depeche Mode. Η ιστορια απο εκει και περα ειναι λιγο πολυ γνωστη σε ολους. Αμετρητες επιτυχιες, αποχωρησεις και αφιξεις μελλων του συγκροτηματος, αλκοολ,ναρκωτικα,γυναικες,αντρες και πολλη μα παρα πολλη μουσικη. Το συγκροτημα μεσα στην 28χρονη πορεια του στην μουσικη βιομηχανια εφτασε κοντα στην διαλυση, ειτε λογο των διαφορων καταχρησεων που κατα καιρους μαστιζαν το συγκροτημα, ειτε λογο της solo μουσικης προσπαθειας του David Gahan.Παντως απο το Ultra(1997) και μετα, το συγκροτημα εχει εμφανιστει clean/free απο παλιες αμαρτιες και πληρος συγκεντρωμενο στην μουσικη του. Μαλιστα τους επομενους μηνες ετοιμαζονται να κυκλοφορησουν και την νεα τους δουλεια.
Βγαλτε και σιδεροστε λοιπον τα t-shirts απο τις παλιοτερες συναυλιες που εχετε παει, καντε ενα refresh στα αγαπημενα σας μουσικα κομματια,αγοραστε το καινουργιο cd των Depeche οταν κυκλοφορησει για να γνωριζεται τα τραγουδια που θα μας παρουσιασουν τον Μαιο και προς Θεου μην ξεχαστε να αγοραστε νωρις νωρις τα εισητηρια σας. Το μονο αρνητικο της ολης υποθεσης, αν και οχι σιγουρο ακομα, ειναι πως η συναυλια θα ξαναγινει στον αφιλοξενο χωρο του Terra Vibe. Παιδια προλαβαινετε να αλλαξτε γνωμη και να κλειστε το ΟΑΚΑ και να ειστε σιγουροι πως εμεις θα το γεμισουμε. JUST CAN'T GET ENOUGH!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Υπερβολικός αποδείχθηκε ο φόβος όσων πίστευαν ότι λόγω της ελεύθερης εισόδου θα δημιουργούταν το αδιαχώρητο στο Παναθηναϊκό στάδιο στην συναυλία που διοργάνωσε το ελληνικό Mtv την Κυριακή το βράδυ.

Ο κόσμος ήταν πολύς, 40.000 περίπου, αλλά όχι τόσος ώστε να υπάρξει ταλαιπωρία, και μάλλον έχασαν όσοι προτίμησαν το ντέρμπι ή κάτι ανάλογο. Το Καλλιμάρμαρο όπως πάντα επιβλητικό και η ακουστική του εξαιρετική. Οι C:Real, Gabriella Cilmi, Kaiser Chiefs και R.E.M. συνέθεταν ένα μίνι φεστιβάλ που άξιζε κανείς να παρακολουθήσει. Το μόνο αρνητικό το τηλεοπτικό στήσιμο του σόου, πράγμα που όμως ήταν σε κάποιο βαθμό δικαιολογημένο.

Οι C:Real ευχάριστοι πάντα ενώ η Cilmi ήταν η έκπληξη της βραδιάς. Αυτοί όμως που τα έσπασαν πραγματικά ήταν οι Κaiser με πρωταγωνιστή τον, γνωστό για την δυναμική σκηνική παρουσία του τραγουδιστή τους, Ricky Wilson που τα’ δωσε όλα, σε μια εμφάνιση που θα θέλαμε να κρατήσει περισσότερο και που δυσκόλεψε πολύ το έργο των R.E.M. που ακολουθούσαν.

Τι να καταλάβουν όμως κι αυτοί απ’ την στιγμή που έχει κέφια ο Μάικλ Στάιπ! Οι ερμηνείες του σε όλα τα κομμάτια ήταν καταπληκτικές και τα χόρεψε σχεδόν όλα με το μοναδικό του στυλ. Το γκρουπ έδεσε παλιότερο και πιο νέο υλικό με έξυπνο τρόπο και έκλεισαν την συναυλία ενθουσιασιάζοντας το κοινό τους, που διψούσε για μια πραγματικά καλή τους εμφάνιση κι οι R.E.M. δεν τους την αρνήθηκαν αυτή την φορά, παίζοντας με ένταση για παραπάνω από 90 λεπτά.

Αλήθεια είναι πως καλές συναυλίες υπήρξαν και μέσα στο καλοκαίρι αλλά κάτι η οικονομική δυσπραγία, κάτι η αναμονή για την παράσταση της Μαντόνα και το ακριβό εισιτήριο της, οδήγησαν τον κόσμο στο να μην ανταποκριθεί μαζικά σε κάποια απ’ τα σημαντικά μουσικά φετινά συμβαίνοντα. Χρειάστηκε μπει ο Οκτώβρης και να έρθουν το Mtv Gr., με την ελεύθερη είσοδο στο Καλλιμάρμαρο, καθώς και οι Kaiser Chiefs και R.E.M., για να γίνει μια δυνατή και πολυπληθής συναυλία φέτος στην πρωτεύουσα!