ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ, Ο ΗΡΕΜΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΓΧΩΜΕΝΗ ΝΤΟΡΑ...

Αντι-Αβραμόπουλους ο Α. Σπηλιωτόπουλος, μειωμένη η επιρροή Μεϊμαράκη...

Η διαδικασία εκλογής ηγεσίας για τη ΝΔ εξελίσσεται όπως όλα δείχνουν σε ντέρμπι, που - με τον Π. Ψωμιάδη να μην αποσύρεται κι απ’ ότι φαίνεται και... εκλογικώς να μην συμπιέζεται - κατά πάσα πιθανότητα θα χρειασθεί επαναληπτική ψηφοφορία για να αναδειχθεί νικητής ένας εκ των Α. Σαμαρά και Ντ. Μπακογιάννη. Η δημόσια υποστήριξη του Δ. Αβραμόπουλου στον Α. Σαμαρά, γύρω από την οποία είχε μεταφερθεί τη προηγούμενη εβδομάδα κατά μείζονα λόγο το ενδιαφέρον και καταγράφηκε από τη πλειονότητα των ΜΜΕ ως κίνηση φέρουσα ισχυρά πολιτικά οφέλη στον Α. Σαμαρά και πολιτική ζημία στη Ντ. Μπακογιάννη, αντισταθμίσθηκε τρόπον τινά από την δημόσια υποστήριξη του Α. Σπηλιοτώπουλο στη Ντ. Μπακογιάννη. Δημόσια τοποθέτηση, που επιλέχθηκε από τους πρωταγωνιστές να πραγματοποιηθεί με κατ’ αναλογία τηλεοπτικούς όρους των αντιπάλων τους.

Η άρον - άρον στήριξη Σπηλιωτόπουλου στη Ντ. Μπακογιάννη

Μετά τη σύμπραξη των δύο εκ Πελοποννήσου καταγόμενων πολιτικών, η Ντόρα Μπακογιάννη αναζητούσε μια αναλόγου βεληνεκούς πολιτική συμμαχία και τη βρήκε στο πρόσωπο του Α. Σπηλιωτόπουλου.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι απ’ την πολιτική σύμπλευση των δύο περισσότερο ωφελημένη φαίνεται να είναι η κ. Μπακογιάννη, καθώς ο Α. Σπηλιωτόπουλος αναγκάστηκε να αναθεωρήσει τη στρατηγική της παραμονής εκτός μιας πολωτικής διαδικασίας, προτείνοντας τη περαιτέρω πολιτικοποίησή της, προκειμένου να διεκδικήσει ρόλο τιμητή και ακολούθως εκφραστή της βάσης, την επόμενη μέρα.
Με την κίνησή του αυτή, ο Α. Σπηλιωτόπουλος εγκαταλείπει τη προσπάθεια πολιτικοποίησης της διαδικασίας υποστηρίζοντας δημόσια τη Ντ. Μπακογιάννη.

Ολική επαναφορά για τον Δ. Αβραμόπουλο

Εν τω μεταξύ, στη συμπόρευση Αβραμόπουλου-Σαμαρά, ο πρώτος μοιάζει να δρέπει περισσότερα πολιτικά οφέλη. Χωρίς να μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα το μέγεθος του – υπαρκτού οπωσδήποτε - πολιτικού οφέλους για τον Μεσσήνιο πολιτικό, το σίγουρο είναι πως ο πλέον ωφελημένος της σύμπραξης είναι τελικά ο ίδιος ο κ. Αβραμόπουλος, τη στιγμή που ένα άλλο κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, ο Β. Μεϊμαράκης, οδηγείται με τη στάση του στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων.

Μάλιστα, καθόλου βέβαιο δεν πρέπει να θεωρείται αυτό που πολλοί πιστεύουν, δηλαδή πως σε περίπτωση εκλογής της πρώην Υπουργού Εξωτερικών ο εκλεγόμενος στην πρώτη περιφέρεια της πρωτεύουσας θα υποστεί πολιτικό αποκλεισμό, την ώρα που στελέχη θετικά διακείμενα στη Ντ. Μπακογιάννη, όπως ο προαναφερθείς πρώην Υπουργός Αμύνης, θα ενισχύουν το πολιτικό τους προφίλ!

Ο πρώην Υπουργός Υγείας, αναγκαζόμενος λόγω της χαμηλής δυναμικής του να αποσυρθεί από τη διεκδίκηση της ηγεσίας, κινδύνευε να περάσει οριστικά σε πολιτική ανυποληψία, καθώς η απόσυρσή του αποτέλεσε τη δεύτερη φυγομαχία, μετά την αναστολή του ιδρυθέντος από τον ίδιο κόμματος ΚΕΠ.

Αν τελικά δήλωνε υποστήριξη στη Ντόρα Μπακογιάννη, την ώρα που οι πολιτικοί του φίλοι εστράφησαν δημοσκοπικά στη πλειοψηφία τους προς τον Αντώνη Σαμαρά, τότε θα επιβεβαίωνε τη θεωρία του «λαγού της Μπακογιάννη» που κυκλοφόρησε μετά τη συνάντησή του με τον επίτιμο Πρόεδρο της ΝΔ, διακινδυνεύοντας την εμπιστοσύνη ακόμα και των μέχρι τούδε υποστηρικτών του. Επίσης, αν παρέμενε αμέτοχος στη διαδικασία όπως αρχικά τοποθετήθηκε και πάλι η στάση αυτή θα εκλαμβάνετο από τη βάση της ΝΔ ως ενεργητική ουδετερότητα υπέρ της θυγατέρας του πολιτικού του... «πατέρα» Κ. Μητσοτάκη! Αν δε, εκλεγόταν η κ. Μπακογιάννη, όντας όμως ο ίδιος σε πολιτική ανυποληψία για τη βάση, θα αρκούταν στο διακοσμητικό ρόλο ενός πολιτικού... βαστάζου πολυτελείας!

Αντίθετα ο Δ. Αβραμόπουλος με τη δημόσια υποστήριξη στον πρώην Υπουργό Πολιτισμού έδειξε να αντιλαμβάνεται και να καταπολεμά τη βασική του αδυναμία, που είναι η απόκτηση ενός ευκρινούς πολιτικού στίγματος μετά από χρόνια πολιτικής σταδιοδρομίας και η κατ’ ακολουθία ισχυρή σύνδεση με το παραδοσιακό συντηρητικό ακροατήριο του κόμματος. Η εικόνα, άλλωστε, του μετριοπαθούς πολιτικού άνδρα, που συστηματικά έχει καλλιεργήσει όλα αυτά τα χρόνια, είναι για αυτόν ούτως ή άλλως κατοχυρωμένη. Η άμεση δε, επανάκαμψή του σε κεντρικό πολιτικό ρόλο κι η ταυτόχρονη πολιτική του ενδυνάμωση απ’ τη συμπόρευση - έκπληξη με έναν κλασσικό εκφραστή της παραδοσιακής δεξιάς, του εξασφαλίζει αυξημένα πολιτικά οφέλη την επόμενη μέρα, όποιος κι αν εκλεγεί στην ηγεσία της ΝΔ.

Εάν Πρόεδρος της ΝΔ εκλεγεί ο Μεσσήνιος πολιτικός, είναι προφανές ότι μερίδιο της νίκης θα αναλογεί στον επίσης εκ Πελοποννήσου καταγόμενο πολιτικό, πράγμα που ο τελευταίος θα αξιοποιήσει κατάλληλα, διεκδικώντας αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής του κόμματος. Αν απ’ την άλλη πλευρά εκλεγεί η συνυποψήφιά του στην Α΄ Αθήνας, τότε παραδόξως, το πολιτικό όφελος για τον Δ. Αβραμόπουλο θα είναι το ίδιο ή και ακόμα μεγαλύτερο! Διόλου δεν θα πρέπει να αποκλείεται δηλαδή, ότι παρότι ο πρώην Υπουργός Υγείας τάχθηκε υπέρ του Α. Σαμαρά, να προτιμά να κατακτήσει την ηγεσία η Ντ. Μπακογιάννη!

Καθώς στη περίπτωση αυτή, όντας πλέον καταχωρημένος σε μεγάλο κομμάτι της βάσης της ΝΔ ως δυνάμει εκφραστής της και μη φέροντας ο ίδιος τα ιστορικά πολιτικά βάρη Σαμαρά, τουλάχιστον σε ότι αφορά το μέγεθός τους, θα έχει εξελιχθεί κατά πάσα πιθανότητα στον βασικό πολιτικό ανταγωνιστή της, σε μια περίοδο που καθόλου βέβαιο δεν είναι ότι ο επόμενος ή η επόμενη πρόεδρος της ΝΔ θα έχει εύκολο έργο να επιτελέσει. Και είναι σαφές ότι σε μια τέτοια περίπτωση, παρά την πικρία της για τη συμπεριφορά του, η Ντ. Μπακογιάννη θα είναι υποχρεωμένη να τον σεβασθεί, πολλώ δε μάλλον που - ελλείψει και της ιδίας - θα είναι πιθανότατα ο βασικός πόλος έλξης ψηφοφόρων στην Α΄ Αθήνας.

Η κομματική αυτό... αποκαθήλωση Μεϊμαράκη

Παράλληλα, η ισχυροποίηση Αβραμόπουλου στο κομματικό γίγνεσθαι υποβοηθάτε από την αδυναμία κορυφαίων στελεχών του κόμματος, τούτη τη κρίσιμη ώρα, να εκφράσουν τις αγωνίες των πιστών φίλων της παράταξης. Η περίπτωση της επαμφοτερίζουσας στάσης Μεϊμαράκη, που για χρόνια άρθρωνε ένα διακριτό όσο και εύστοχο πολιτικό και κομματικό λόγο, είναι χαρακτηριστική!

Ο Β. Μεϊμαράκης, ακολούθησε αλλοπρόσαλλη και τρικυμιώδη συμπεριφορά από την αρχή της διαδικασίας. Ξεκίνησε ως ουδέτερος κι αρνητικός για τη προτεινόμενη από τον Δημ. Αβραμόπουλο διεύρυνση του εκλογικού σώματος, υπονοώντας κατά διαστήματα και προσωπικές φιλοδοξίες που ούτε ο ίδιος ούτε ο, κατά κάποιο τρόπο, εκλεκτός του Α. Σπηλιωτόπουλος εκπλήρωσε και κατέληξε υποστηρικτής της πλευράς Μπακογιάννη, αλλά και υπέρμαχος ταυτόχρονα της απορριπτέας από την τελευταία πλήρους διεύρυνσης της εσωκομματικής εκλογικής βάσης, καθώς και σφοδρός επικριτής του Α. Σαμαρά.

Η τελευταία αυτή ιδιαιτέρως επικριτική στάση του εναντίον του πρώην Υπουργού Πολιτισμού, η οποία πιθανότατα αγγίζει τα όρια της αντικομματικής-αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς, δεν αποκλείεται να έχει δυσαρεστήσει και την ίδια τη Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς αποτέλεσε πρωτοβουλία του Κρητικού πολιτικού που επέφερε το αντίθετο απ’ το επιδιωκόμενο πολιτικό αποτέλεσμα. Στη περίπτωση δε, που τελικά εκλεγεί ο Μεσσήνιος πολιτικός, η περιθωριοποίηση που θα έχει υποστεί από τη βάση ο Β. Μεϊμαράκης είναι ευνόητη, καθώς ο πολιτικός του λόγος θα έχει πέσει στο απόλυτο πολιτικό κοινό, γεγονός που δεν αποκλείεται έστω προσωρινά να οδηγήσει και τον ίδιο σε κάποιας μορφής αναχωρητισμό.

Σε κάθε περίπτωση κι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, είναι σαφές ότι αντίθετα από την ανοδική πορεία που προδιαγράφει για τον εαυτό του ο Δ. Αβραμόπουλος μετά τη συμπόρευσή του με τον πρώην Υπουργό Πολιτισμού, ο Β. Μεϊμαράκης με την πρόσφατη στάση του και το αυξημένο ρίσκο της επίθεσης προς τον Α. Σαμαρά που πήρε και το οποίο ακολουθήθηκε από άμεση όσο και ραγδαία αύξηση της δυναμικής του τελευταίου, δύσκολα θα αποφύγει την αποκαθήλωση του από τη θέση του θεματοφύλακα αρχών και ιδεών του κόμματος ή έστω μια σημαντική ρωγμή στο πολιτικό προφίλ του ως τέτοιου!

Εξιλεωμένος ο Σαμαράς, πολιτικώς πάσχουσα η Ντόρα και αίνιγμα ο Νομάρχης

Γενικότερα η εσωκομματική εκλογική της ΝΔ φαίνεται να βαίνει αμφίρροπη με εναπομείναντα ρυθμιστή τον Π. Ψωμιάδη. Ο Νομάρχης Θεασσαλονίκης φαίνεται να συγκινεί σταθερά με τον λαϊκιστικό του λόγο ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τμήμα της κομματικής βάσης. Η εμμονή του, όμως, στη ρητορική περί αντίστασης σε πιέσεις που του ασκούνται για αποχώρησή απ’ τη διαδικασία, δεν αποκλείεται να οδηγήσει τελικά σε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα και να αποτελεί το προπέτασμα καπνού για μια ηρωική έξοδο. Έξοδος, που αν τελικά επιχειρηθεί φαίνεται μάλλον να ευνοεί τον Α. Σαμαρά, δεδομένης πολιτικής συγγένειας και της προαναγγελθείσας ουδετερότητας του Π. Ψωμιάδη.

Γενικότερα, ο Μεσσήνιος από τη κοινή τηλεοπτική εμφάνιση, που έγινε για να σφραγίσει τη συμπόρευση του με τον Δ. Αβραμόπουλο, κληρονομεί για το εναπομένων χρονικό διάστημα το πολιτικό βάρος της απόδειξης της μη συναλλαγής των, ενώ του αφαιρείται επιπρόσθετα η δυνατότητα συνέχισης του επιτυχημένου ως τώρα επικοινωνιακού μοτίβου του... κατατρεγμένου και εκτοπισμένου από τους κορυφαίους της ΝΔ τέκνου της λαϊκής δεξιάς. Δεν αποκλείεται μάλιστα, τα περισσότερα εκ των καταγεγραμμένων οφελών να αποτέλεσαν κατά βάση επιτάχυνση μιας υπέρ του δυναμικής, που ούτως ή άλλως φαινόταν να βαίνει ήδη - έστω και σταδιακότερα - αύξουσα!

Απ’ την άλλη πλευρά όμως, ο Α. Σαμαράς με τη συμπόρευση του με τον μέχρι πρότινος αντιπάλου του διευρύνει πράγματι την επιρροή του στο μεσαίο χώρο. Στα θετικά του ακόμα πιστώνεται η ύπαρξη σαφούς πολιτικού στίγματος και η ψύχραιμη αντιμετώπιση της διαδικασίας, αντίθετα με την αγχωμένη Ντ. Μπακογιάννη που φαίνεται να χρησιμοποιεί έναν εργαλειακό τον πολιτικό λόγο ανάλογα με τις επιταγές της πολιτικής μοδός, χωρίς όμως απαραίτητα να τον ενστερνίζεται και να μπορεί να το εκφράσει στη πραγματικότητα.

Παράλληλα, η φυγή του Α. Σαμαρά απ’ τη κυβέρνηση Μητσοτάκη κατά το παρελθόν, φαίνεται να εκλαμβάνεται ως εκδήλωση υπερβολικής φιλοδοξίας, για την οποία ο τότε Υπουργός Εξωτερικών έχει ήδη εξιλεωθεί, κι όχι ως προϊόν συναλλαγής, όπως έχει επιχειρήσει -ανιστόρητα είναι η αλήθεια - για τους δικούς του κατανοητούς ως ένα βαθμό λόγους ο πρώην Πρωθυπουργός κι οι όψιμοι υποστηρικτές της θεωρίας του. Αντίθετα, η Ντ. Μπακογιάννη και μετά τη τελευταία εμπλοκή της οικογένειας και της ιδίας στην υπόθεση Siemens μοιάζει να υπολείπεται στη παράμετρο της ηθικής. Ακόμα χρεώνεται η ίδια τη μακροχρόνια εξύφανση ισχυρού κομματικού μηχανισμού με σκοπό ακριβώς την εκλογή της στην ηγεσία του κόμματος, καθώς και τη συμφωνία της με τον Κ. Καραμανλή στο θέμα των πρόωρων εκλογών, γεγονός στο οποίο αντιτάχθηκε μεγάλο μέρος των φίλων του κόμματος, και μαζί τους αντιτάχθηκαν και οι Δ. Αβραμόπουλος και Α. Σαμαράς και σήμερα το πιστώνονται.

Ένας κομματικός μηχανισμός όμως που μπορεί πράγματι να αποδειχθεί σωτήριος για τη κ. Μπακογιάννη, ενόψει των εσωκομματικών εκλογών της 29ης Νοεμβρίου, καθώς είναι ευνόητο πως οι δικοί της υποστηρικτές είναι πολύ περισσότερο βέβαιο πως θα προσέλθουν στη ψηφοφορία, ενώ το δημοσκοπικό «ρεύμα» νίκης του Α. Σαμαρά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα φτάσει μέχρι τη κάλπη, στοιχείο σημαντικό μιας κι είναι αυτό που μετατρέπει τη διαδικασία σε ντέρμπι και απομακρύνει την εύκολη επικράτηση Σαμαρά.

Το ίδιο αυτό στοιχείο βέβαια, πρέπει να προβληματίσει περισσότερο από κάθε τι άλλο τη Ντόρα Μπακογιάννη, καθώς η αρχική της εκτίμηση ότι μπορεί να απευθυνθεί πειστικότερα στο σύνολο της παράταξης και ευρύτερα στο εκλογικό σώμα πόρρω απέχει απ’ τη καταγραφόμενη πραγματικότητα, σύμφωνα με την οποία, με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, όσοι περισσότεροι προσέλθουν στη κομματική κάλπη τόσο εγγύτερα φαντάζει το ενδεχόμενο να επισυμβεί η - σύμφωνα με τα πρώτα δεδομένα – έκπληξη της ανάδειξης του Αντώνη Σαμαρά στη θέση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας!