Η προβληματική η αμυντική τακτική και τα σενάρια της επόμενης μέρας ...

Tην αυτοδυναμία ζητά το ΠΑΣΟΚ!

Η προεκλογική εκστρατεία, που έκλεισε για το ΠΑΣΟΚ με τις, εντός της τελευταίας εβδομάδας, ομιλίες του Γ. Παπανδρέου σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Πάτρα, καθώς και με την διακαναλική συνέντευξη τύπου, όπου ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης επέλεξε να απευθυνθεί περισσότερο στους μετακινούμενος ψηφοφόρους μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, παρά σε εκείνους που αισθάνονται πολιτικά εγγύτερα με τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ κόμματα. Στο προσκήνιο των συζητήσεων στην Ιπποκράτους βρέθηκε η επιτυχία των ανοιχτών συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν με ομιλητή τον Γ. Παπανδρέου, αλλά παρά την δικαίως αναφερόμενη επιτυχία τους, η σύγκριση τους με τις αντίστοιχες των πρώτων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ είναι, οπωσδήποτε, υπερβολική. Μεγαλύτερη αξία έχουν όμως οι διαφορετικές απόψεις που διατυπώνονται αυτές τις ημέρες στο παρασκήνιο για την μη παραχώρηση συνεντεύξεων, του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, στους δημοσιογράφους των υψηλής τηλεθέασης τηλεοπτικών σταθμών.

Οι επιλεκτικές εμφανίσεις Παπανδρέου

Αν και από διάφορες πλευρές προβλήθηκε το επιχείρημα ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αρνήθηκε την παρουσία του στους τηλεοπτικούς σταθμούς λόγω της εμφανούς εναντίωσης και μεροληψίας εις βάρος του κατά την προ διετίας εσωκομματική εκλογή του, στη πραγματικότητα στην απόφαση αυτή πρέπει να βάρυνε περισσότερο η σκέψη της μη περαιτέρω εξειδίκευσης των προγραμματικών δεσμεύσεων, υπό το φόβο αντίδρασης στη κάλπη κοινωνικών ομάδων, που πιθανότατα θα δυσαρεστούντο από μια λεπτομερέστερη ανάλυση, ειδικότερα του οικονομικού προγράμματος του κόμματος και των επικείμενων φορολογικών αλλαγών. Άλλωστε το βασικό διακύβευμα για το ΠΑΣΟΚ και τον Γ. Παπανδρέου σ’ αυτή τη περίοδο είναι η επίτευξη της ισχυρότερης δυνατής αυτοδυναμίας και επί της ουσίας τίποτα δεν τον εμποδίζει να διεξάγει κατά πως κρίνει πιο συμφέρον, για τον ίδιο, τον εκλογικό του αγώνα και στην συνέχεια εφόσον εκλεγεί Πρωθυπουργός να νομοθετήσει, επίσης, κατά πως κρίνει πιο συμφέρον για τη χώρα, αυτή τη φορά, ένα νέο πλαίσιο λειτουργίας για τα τηλεοπτικά ΜΜΕ.

Απ’ αυτή την άποψη, η αμυντική τακτική που υιοθέτησε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, το τελευταίο διάστημα της προεκλογικής περιόδου, σε συνδυασμό με την σχετικά αποδοτική τηλεοπτική υπερπροβολή, που επέλεξε ο Κ. Καραμανλής, για την επικράτηση των θέσεων του, έφεραν το ΠΑΣΟΚ στη δυσχερή θέση να προβεί, τελικά, απ’ τη πίεση που το ασκήθηκε απ’ τη ΝΔ, σε λεπτομερέστερη ανάλυση της φορολογικής μεταρρύθμισης που υπόσχεται, λίγες μόλις μέρες προ των εκλογών, χωρίς να έχει πλέον τον επικοινωνιακό χρόνο αντίστοιχης λεπτομερέστερης προβολής του συνολικότερου οραματικού σχεδίου του. Σχέδιο, που περιλαμβάνει και ελκυστικότερες, κρίσιμες, παραμέτρους, όπως η «πράσινη» ανάπτυξη και η επικείμενη πρότασή του για την μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος, οι οποίες αποτελούν πιο προνομιακή προγραμματική θεματολογία για το ΠΑΣΟΚ.

Παρόλαυτα, στην Ιπποκράτους εξακολουθούν να είναι αισιόδοξοι ότι με το άνοιγμα των καλπών θα προκύψει μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, με ισχυρή αυτοδυναμία, γνωρίζοντας παράλληλα, όμως ότι αυτό δεν είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο, καθώς αυτή τη στιγμή παραμένουν, σε κάθε περίπτωση, ανοιχτά τα ενδεχόμενα τόσο της εκλογικής τους επικράτησης χωρίς την λήψη αυτοδύναμης λαϊκής εντολής, όσο και αυτό μιας ισχνής αυτοδυναμίας.

Επιχειρώντας, λοιπόν, κανείς μια πρώτη, έστω πρόωρη, προσέγγιση των πιθανών επιλογών ΠΑΣΟΚ και Γ. Παπανδρέου και των επίσης πιθανών συνεπειών τους, αναφορικά στα δύο αυτά τα πιθανά ενδεχόμενα, μπορούν να ειπωθούν τα εξής:

Η διαχείριση της διαφαινόμενης νίκης

Στη λιγότερο πιθανή περίπτωση, που το ΠΑΣΟΚ αναδειχθεί, απ’ την τρέχουσα εκλογική διαδικασία, πρώτη πολιτική δύναμη, αλλά δεν επιτύχει την αυτοδυναμία, είναι υποχρεωμένο, βάση της μέχρι τώρα τακτικής του, να απορρίψει τη λογική κυβερνητικής συνεργασίας με τη Ν.Δ.. Ταυτόχρονα, είναι εξίσου υποχρεωμένο να επιδιώξει την δημιουργία και πραγμάτωση ενός προοδευτικού συνασπισμού διακυβέρνησης, που μόνο αν υπάρξει προφανές αντικειμενικό αδιέξοδο συνέχισής της, θα είναι κοινωνικά αποδεκτό να επιλεχθεί η προσφυγή εκ νέου σε εκλογές. Εκλογές που το πιθανότερο είναι το ΠΑΣΟΚ να αποσπάσει την επιζητούμενη ισχυρή αυτοδυναμία, τόσο λόγω της σφόδρα πιθανής ισχυρής ανόδου του ποσοστού του, όσο και των επιπλέων εδρών, που προσφέρει στο πρώτο κόμμα ο νόμος Παυλόπουλου. Στην ακόμα πιθανότερη εκδοχή της περίπτωσης αυτής, της μη εύρεσης εξ’ αρχής κοινού τόπου με τις όποιες άλλες προοδευτικές δυνάμεις, τότε και πάλι η ισχυρή αυτοδυναμία πρέπει να θεωρείται σχεδόν βέβαιη, για τους ίδιους λόγους, ανόδου του ποσοστού του και νόμου Παυλόπουλου.

Απ’ την άλλη, αν το ΠΑΣΟΚ δεν αποδείξει μια ειλικρινή πολιτική συνεργασίας με τους πολιτικούς φορείς του προοδευτικού χώρου υπάρχει ο κίνδυνος είτε της ακυβερνησίας είτε της, επίσης, έστω και λιγότερο, απευκταίας γι’ αυτό, ισχνής αυτοδυναμίας.

Στην περισσότερο πιθανή περίπτωση, που το ΠΑΣΟΚ αναδειχθεί απ’ τις εκλογές πρώτη πολιτική δύναμη και επιτύχει μια ισχνή αυτοδυναμία, αποδοτικότερο, λογικά, για τον Γ. Παπανδρέου, θα είναι να προχωρήσει στη διακυβέρνηση της χώρας, με ισχυρή βούληση και αρνούμενος τους οποιουσδήποτε συμβιβασμούς, αλλά και χωρίς την εκ των προτέρων επιλογή στρατηγικής πρόκλησης νέων εκλογών για ισχυρότερη λαϊκή εντολή αυτοδυναμίας.

Παράλληλα, όμως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, εάν όντως αντιληφθεί ουσιαστική αμφισβήτηση της πολιτικής βούλησής του, από ιδιότυπες κοινοβουλευτικές ή άλλες πολιτικές συμπεριφορές, θα είναι πολιτικά ωφέλιμο για τον ίδιο να επιδείξει την απαραίτητη ετοιμότητα για άμεση προσφυγή στις κάλπες, προκειμένου να αποσπάσει ισχυρότερη λαϊκή εντολή, η οποία θα προκύψει, όπως και στη πρώτη περίπτωση, λόγω αυξημένου εκλογικού ποσοστού και πιο συμφέροντος για το πρώτο κόμμα εκλογικού νόμου.

Με σύμμαχο τις χαμηλές προσδοκίες

Εν κατακλείδι, το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Παπανδρέου ολιγώρησαν σχετικά το τελευταίο αυτό διάστημα, προκρίνοντας μια αμυντική εκλογική τακτική, που άφησε περισσότερο απ’ τον προεκλογικό χρόνο και χώρο που θα έπρεπε, από τακτικής πλευράς, στον Κ. Καραμανλή. Παρόλαυτα, το ΠΑΣΟΚ διατηρεί μια δυναμική εξουσίας εδώ και καιρό, η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί αρκετή για μια, έστω και ευάλωτη, αυτοδύναμη εκλογή του. Κρισιμότερο, όμως, ζήτημα αποτελεί το πως θα διαχειριστεί, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, την κυβερνητική εντολή, με δεδομένη την επιφανειακή στήριξή του παραταξιακού του τύπου.

Θα πρέπει, βέβαια, εδώ να τονιστεί, ότι μεγάλος σύμμαχος του Γ. Παπανδρέου στην διαχείριση της επόμενης μέρας, αναμένεται να αναδειχθεί η κατανόηση της κοινωνίας για την αντικειμενική δυσκολία του να φέρει το έργο του πλήρως εις πέρας ο οποιοσδήποτε επόμενος Πρωθυπουργός, αλλά και το γεγονός ότι δεν έχουν καλλιεργηθεί ιδιαίτερα υψηλές προσδοκίες για την επερχόμενη διακυβέρνησή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, οπότε ακόμα και η καταγραφή μιας μέτριας κυβερνητικής επίδοσης μπορεί, κάλλιστα, να λειτουργήσει ιδιαίτερα θετικά για την αύξηση της κοινωνικής και πολιτικής επιρροής του ιδίου!