ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΑΜΑΡΑ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ...

Καθοριστική η δυστοκία της Ντόρας Μπακογιάννη!


Μετά τη συντριπτική ήττα που γνώρισε η ΝΔ στις εκλογές του Οκτωβρίου και την παραίτηση του Κ. Καραμανλή, με τη ταυτόχρονη θέση σε κίνηση της διαδικασίας ανάδειξης νέου προέδρου του κόμματος, η Ντόρα Μπακογιάννη φάνταζε ως το απόλυτο φαβορί της εσωκομματικής εκλογικής αναμέτρησης με όποιο τρόπο και σε όποιο κομματικό πεδίο κι αν αυτή διεξαγόταν! Παρόλο όμως, που η κ. Μπακογιάννη είχε καταφέρει να διαμορφώσει την εικόνα της σαν έτοιμης από καιρό, πολύ γρήγορα ο Αντώνης Σαμαράς απέδειξε με τις επιλογές του ότι μπορούσε να εκμεταλλεύεται κατά άριστο τρόπο τη συνεχώς αυξανόμενη δυστοκία της ανθυποψήφιάς του.

Το έκτακτο... εκλογικό πεδίο

Στη κατά κράτος επικράτηση του Προέδρου, πλέον, της ΝΔ Α. Σαμαρά σπουδαίο ρόλο διαδραμάτισε η προκήρυξη έκτακτου συνεδρίου της ΝΔ για εκλογή αρχηγού, από τον Κ. Καραμανλή. Η απόφαση αυτή, με την οποία συμφώνησε η Ντ. Μπακογιάννη, σηματοδοτούσε την εκλογή αρχηγού από σώμα που θα είχε σύνθεση «κονσέρβα», γεγονός που εκλήφθηκε από τη κομματική βάση ως συναλλαγή των δύο και έβλαψε εμφανώς την υποψηφιότητα Μπακογιάννη.

Παρόλα αυτά, η εν συνεχεία υπαναχώρηση Μπακογιάννη από τον αρχικό σχεδιασμό της, που προέβλεπε εκλογή προέδρου απ’ το έκτακτο συνέδριο και ύστερα απ’ τη βάση, αποτέλεσε το σοβαρότερο, τελικά, πολιτικό λάθος της. Με τον τρόπο αυτό η εκλογή μεταφέρθηκε σε άγνωστο εκλογικό πεδίο, την στιγμή που αν η πρώην ΥΠΕΞ είχε εξ’ αρχής τοποθετηθεί υπέρ της διεξαγωγής τακτικού – κι όχι έκτακτου –συνεδρίου, με πανελλαδική εκλογή συνέδρων, πιθανότατα θα εξελέγετο πρόεδρος με ευκολία. Αφού είχε αρχικώς ταχθεί όμως, έστω και λανθασμένα, υπέρ του έκτακτου συνεδρίου είναι προφανές ότι έπρεπε να επιμείνει στον αρχικό σχεδιασμό της, με ασφαλώς μικρότερο κόστος απ’ το να μεταβεί σ’ αυτό το άγνωστο εσωκομματικό εκλογικό πεδίο.

Ενδεικτικό δε, αυτής της περιγραφόμενης απώλειας ψυχραιμίας που παρατηρήθηκε απ’ τη Ντ. Μπακογιάννη, αποτέλεσε η δευτερολογία της στο έκτακτο συνέδριο με απόντες τους αντιπάλους της, ενώ η μη απάντηση Σαμαρά έδειξε το άγχος της πρώτης και την ηρεμία του ιδίου.

Η ιδεολογική διάσταση, ο ρόλος των πρωτοκλασάτων και η τηλεμαχία

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο για την επικράτηση του Μεσσήνιου πολιτικού υπήρξε η καθαρή τοποθέτηση του υπέρ του κοινωνικού φιλελευθερισμού και εθνοκεντρισμού, καθώς και του ότι σημαίνει ο όρος παραδοσιακή δεξιά. Απ’ την άλλη πλευρά, η κ. Μπακογιάννη, που αναγκαζόταν σταδιακά να υιοθετήσει κομμάτια του πολιτικού λόγου των εσωκομματικών αντιπάλων της, παρέμεινε σταθερά προσηλωμένη στο απολίτικο επιχείρημα περί άμεσης διεύρυνσης και ευκολότερης επανόδου στην εξουσία. Κινούμενη στη γραμμή αυτή η Ντ. Μπακογιάννη έδειχνε καιροσκοπική συμπεριφορά, την ώρα που με ευκολία απέδιδε τη καιροσκοπική αυτή διάθεση στον αντίπαλό της, κι ενώ αντίθετα στη πραγματικότητα ο Α. Σαμαράς έδειχνε - με την ηρεμία που διαχειριζόταν την υποψηφιότητά του - πιστός σε συγκεκριμένες πολιτικές αρχές.

Σημαντικότατος επίσης σταθμός υπήρξε η αποχώρηση από τη κούρσα διαδοχής του Δ. Αβραμόπουλου και η υποστήριξη αργότερα του Α. Σαμαρά, η οποία έδωσε στον τελευταίο αυτό που του έλειπε, δηλαδή την υποστήριξη ενός πρωτοκλασάτου στελέχους, που ως τότε δεν είχε καταφέρει να επιτύχει. Μια δημόσια στήριξη, που προήλθε από έναν δημοφιλή στην Αθήνα πολιτικό, στην οποία σε στελεχιακό επίπεδο αιχμής εμφανιζόταν αδύναμος ο Α. Σαμαράς και που τελικά λειτούργησε ως το μήνυμα νίκης για την υποψηφιότητα του Μεσσήνιου πολιτικού. Απ’ την άλλη πλευρά, η υποστήριξη Σπηλιωτόπουλου στη Ντ. Μπακογιάννη αντιστάθμισε σχετικά μόνο την αντίστοιχη κίνηση Αβραμόπουλου, καθώς δεν ήταν κίνηση ιδιαίτερα συμβατή με τη μέχρι τούδε καταγγελτική κατά πάντων στάση του Αχαιού πολιτικού.

Στοιχείο που υπήρξε ενδιαφέρον στην αναμέτρηση και έπαιξε κι αυτό το δικό του ρόλο υπήρξε η επίθεση του Ευ. Μεϊμαράκη και η γενικότερη στάση Μπακογιάννη για την ίδρυση της ΠΟΛ.ΑΝ. στο παρελθόν από πλευράς Σαμαρά. Απεδείχθη τελικά ότι για τη βάση ο Α. Σαμαράς έχει ήδη τιμωρηθεί και εξιλεωθεί , ενώ η η Ντόρα Μπακογιάννη παρέμενε για τους φίλους της ΝΔ κομματικώς... ατιμώρητη για την κατά καιρούς «αντικομματική» και ματαιόδοξη στάση της, έστω κι αν το πολιτικό ιστορικό Σαμαρά ήταν περισσότερο βεβαρημένο.

Η πρόσκληση σε τηλεμαχία – και η επιμονή στη πρόταση και για το 2ο γύρο αν υπάρξει – ήταν μία απ’ τις ενέργειες η οποία στοίχισε εκλογικά στη Ντ. Μπακογιάννη. Η συγκεκριμένη πρόταση θεωρήθηκε αδικαιολόγητη πρόκληση και επιχείρηση πόλωσης, καθώς έμοιαζε περισσότερο με διαδικασία πολιτικών αντιπάλων και όχι εσωκομματικών ανθυποψηφίων. Επιπρόσθετο, βέβαια, πρόβλημα προέκυψε απ’ την ενέργεια αυτή ότι η πιθανολόγηση 2ου γύρου που άφηνόταν ανοιχτή απέπνεε σε κάθε περίπτωση ηττοπάθεια απ’ τη πλευρά Μπακογιάννη.

Η πόλωση, ο Νομάρχης και η επόμενη ημέρα

Αρνητικό στοιχείο και για τους δύο δυναμικότερους διεκδικητές της εσωκομματικής εξουσία υπήρξε η άνοδος στις εξέδρες των κεντρικών ομιλιών τους στην Αθήνα των επιφανών στελεχών που τους στήριζαν και ιδιαίτερα η ομιλία Αβραμόπουλου, καθώς με τον τρόπο αυτό αυξήθηκε η πόλωση, με αποτέλεσμα το έργο της ενότητας να είναι περισσότερο δύσκολο για τον νέο πρόεδρο της ΝΔ. Η πόλωση δε, που αυξανόταν υπερβολικά όσο προχωρούσε η διαδικασία, εξομαλυνόταν σε κάποιο βαθμό από την υποψηφιότητα Ψωμιάδη και την περί κατανομής εσωκομματικών ευθυνών ρητορική του, αλλά βέβαιο είναι ότι το σχετικά υψηλό ποσοστό του δημιουργεί επικοινωνιακά προβλήματα στη ΝΔ, λόγω του ότι η αυξημένη απήχηση του Νομάρχη Θεασσαλονίκης φανερώνει την επιρρέπεια στο λαϊκισμό ενός διόλου ασήμαντου μέρους της βάσης του κόμματος.

Αυτοί απ’ ότι φαίνεται αποτελούν μερικούς απ’ τους βασικότερους λόγους που, ενώ δημοσκοπικά εικαζόταν ντέρμπι μέχρι την τελευταία ημέρα προ της εκλογής και μάλιστα σε μια αναμέτρηση που η Ντόρα Μπακογιάννη είχε ξεκινήσει ως ακλόνητο φαβορί, τελικά εξελέγη άνετα ο Α. Σαμαράς, χωρίς να χρειασθεί καν επαναληπτική εκλογή!

Αναφορικά πια στην επόμενη ημέρα της ΝΔ, αν ο Α. Σαμαράς κάνει πράξη τη θέση του περί «σφουγγαριού» για όσα ειπώθηκαν μέχρι την εκλογή του και εφαρμόσει την απαιτούμενη πειθαρχία στο εξής, τότε δικαιολογούνται οι φίλοι της ΝΔ να αισιοδοξούν. Σε συνδυασμό, μάλιστα, με τα ανοίγματα που κάνει ο πρόεδρος της ΝΔ στη πλευρά Μητσοτάκη και γενικότερα σε όσους δεν συντάχθηκαν με την πολιτική του άποψη, με την επικείμενη αξιοποίηση στελεχών όπως ο Κ. Μητσοτάκης κι ο Κ. Χατζηδάκης, φαίνεται ότι είναι εφικτό να προκύψει ένα μείγμα πειθαρχίας και ενότητας το οποίο θα υποβοηθήσει το κόμμα της ΝΔ να επιτελέσει επιτυχώς τα καθήκοντά του ως αξιωματική αντιπολίτευση, γεγονός που κατ’ ακολουθία αν όντως συμβεί θα θέσει τις βάσεις της συντομότερης επανόδου στην διακυβέρνηση της χώρας, κοινώς στην... εξουσία!