ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ

Το αρθρο αυτο το αναδημοσιευω απο το NewsTime. Νομιζω οτι ειναι ενα πολυ καλο αρθρο που συνοπτικα παρουσιαζει την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορια του Παναθηναικου. Απολαυστε:

Ο Παναθηναϊκός "σφράγισε" με τη νίκη του επί του Ηρακλή το 20ο Πρωτάθλημα της ιστορίας του και το newstime.gr θυμάται τους προηγούμενους τίτλους του τριφυλλιού. Από τον "Ξανθό Άγγελο" Μεσσάρη στον "Τζιμπρίλιαντ" Σισέ, με τα χρώματα του Παναθηναϊκού έχει αγωνιστεί πλήθος παικτών και προπονητών, που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία με το τριφύλλι στο στήθος και έχουν χαρίσει τίτλους στην ομάδα. Η κορυφαία ίσως στιγμή, το αήττητο Πρωτάθλημα της αγωνιστική περιόδου 1963-64, το οποίο ο Παναθηναϊκός κατέκτησε χωρίς να υποστεί ούτε μία ήττα.

"Εβάλαμε οκτώ στον Ολυμπιακό, κι άλλα τέσσερα στον Άρη..."
O Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας του την σεζόν 1929- 1930, με την ευρεία νίκη επί του Ολυμπιακού (8-2!) τον Ιούνιο του 1930 να μένει στην ιστορία... Οι πράσινοι τερμάτισαν πρώτοι στον όμιλο της Αθήνας και αφού συνέτριψαν τον Ολυμπιακό, μια εβδομάδα αργότερα (8/6/1930) κέρδισαν στην Θεσσαλονίκη με σκορ 1-4 τον Άρη, με τον Μεσσαρή να πετυχαίνει χατ -τρικ. Οι πράσινοι πανηγύρισαν αήττητοι τον παρθενικό τίτλο στην ιστορία τους, έχοντας στο ενεργητικό τους 3 νίκες και μία ισοπαλία (16-6 τέρματα), ενώ στο πρωτάθλημα της Αθήνας είχαν 8 νίκες και 2 ισοπαλίες. Το θρυλικό αστέρι εκείνης της ομάδας ήταν ο Αγγελος Μεσσάρης, γνωστός και ως "ξανθός άγγελος", που είχε ένα σύντομο, αλλά άκρως πετυχημένο πέρασμα από τα ελληνικά γήπεδα, πετυχαίνοντας εκείνη την "μαγική" χρονιά 20 τέρματα! Προπονητής ήταν ο Ούγγρος Γιόζεφ Κίνσλερ.

Ο Άγγελος Μεσσάρης Ο πρώτος μεταπολεμικός τίτλος
Ο Παναθηναϊκός έφτασε ξανά στην κορυφή μετά από 19 ολόκληρα χρόνια, ενώ στο μεσοδιάστημα ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος είχε αναστείλει για καιρό τις αθλητικές δραστηριότητες στην Ελλάδα (1940-1945). Την σεζόν 1948-1949, με μεγάλο "αρχιτέκτονα" της ομάδας τον Γιόζεφ Στραντλ και την βοήθεια του "Δάσκαλου", Κώστα Παπαντωνίου, το "τριφύλλι" με τρεις νίκες και μία ήττα στα χαρτιά από τον Ολυμπιακό (τέρματα 7-4). Οι πράσινοι έκαναν πολύ κακό ξεκίνημα στο Πρωτάθλημα της Αθήνας, ωστόσο κατάφεραν στη συνέχεια με 11 σερί νίκες να τερματίσουν πρώτοι. Η ήττα στα χαρτιά προήλθε από την απόφασης του γενικού γραμματέα, Μιχάλη Παπάζογλου, να αποσύρει την ομάδα λόγω συμπλοκών. Με δύο νίκες όμως επί του Άρη, ο Παναθηναϊκός "έκλεψε" τον τίτλο από τον "αιωνιο" αντίπαλο του.

"Θωρηκτό" Πανάκης
Το επόμενο πρωτάθλημα ήρθε το 1953, και σημαδεύτηκε από την παρουσία του Αγγλου Χάρι Γκέιμ στον πάγκο, ενός από τους πιο σημαντικούς προπονητές που βρέθηκαν ποτέ στον πάγκο της ομάδας, αλλά και του "killer", Βαγγέλη Πανάκη, που πέτυχε πολλά καθοριστικά γκολ . Με αντιπάλους στην τελικά φάση ξανά τον Ολυμπιακό και τον Αρη, οι "πράσινοι" εξασφάλισαν τον τρίτο τίτλο τους , με 2 νίκες και 2 ισοπαλίες και τέρματα 3-1. Η αρχή έγινε με τον Άρη στη Θεσσαλονίκη, με τον Παναθηναϊκό να προηγείται με 1-0 με γκολ του Χατζηνικολάου στο 83`. Στη συνέχεια, οι πράσινοι αναδείχθηκαν ισόπαλοι 1-1 με τον Ολυμπιακό στη Λεωφόρο (Ασημακόπουλος 43'/Δαρίβας 47΄) και στη συνέχεια κερδίζουν ξανά τον Άρη στην έδρα τους, με τον Πανάκη να πετυχαίνει στο 30` το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Στο τελευταίο ματς, οι πράσινοι έπαιζαν για δύο αποτελέσματα, με τον Ολυμπιακό να χρησιμοποιεί για έδρα του τη Λεωφόρο, λόγω έργων στο γήπεδο του. Το ματς έληξε 0-0 και οι πράσινοι κατέκτησαν τον τίτλο. Το "τριφύλλι" πέρασε στη συνέχεια μία στείρα εξαετία, με τον "αιώνιο" αντίπαλο να κυριαρχεί στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας, ωστόσο δεν έχασε ποτέ την φυσιογνωμία του, αλλά ούτε την στήριξη του κόσμου του, που πάντα έδειχνε την αγάπη του στον ιστορικό σύλλογο της Αθήνας.

Ο Βαγγέλης Πανάκης Με το "δεξί" στην Α` Εθνική!
Όλα όμως άλλαξαν προς το καλύτερο, όταν η ΕΠΟ διοργάνωσε το 1959-1960 το πρώτο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής κατηγορίας. Η εποχή εκείνη σημαδεύτηκε από την μεγάλη αγωνιστική ανάκαμψη του Παναθηναϊκού, που έμελλε να καθιερωθεί και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ποδόσφαιρο της χώρας μας. Το τριφύλλι είχε ενισχυθεί σημαντικά με ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να του δώσουν μία πιο σταθερή αγωνιστική ταυτότητα, αλλά ακόμα έψαχνε τον φυσικό ηγέτη του, τον άνθρωπο που θα μπορούσε να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος μιας μεγάλης ομάδας και να τον φτάσουν σε ακόμα μεγαλύτερες επιτυχίες. Ο "πράσινος" αυτός ηγέτης βρέθηκε τελικά στο πρόσωπο του Μίμη Δομάζου, που άλλαξε τις ισορροπίες στον ποδοσφαιρικό χάρτη και οδήγησε τον Παναθηναϊκό στους τίτλους του 1959-1960, 1960-1961 και 1961-1962.Το 1960 έγινε ένα συναρπαστικό σε εξέλιξη πρωτάθλημα, αφού οι περισσότερες ομάδες βρίσκονταν μέχρι το τέλος στην διεκδίκηση του τίτλου, με τους "πράσινους" να κατακτούν τελικά την κορυφή μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού σε αγώνες μπαράζ με την ΑΕΚ. Ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ, είχε πετύχει τα πιο σημαντικά τέρματα για την ομάδα του εκείνη την σεζόν, ενώ στην ιστορία καταγράφηκε άλλη μία μεγάλη νίκη κόντρα στους "ερυθρόλευκους" με 4-1 μέσα στο "Καραϊσκάκης", με τον Παπαεμμανουήλ να κάνει χατ-τρικ.

Ο Ανδρέας Παπαεμμανουήλ Με υπογραφή Δομάζου
Ο Μίμης Δομάζος έβαλε με μεγάλα γράμματα την υπογραφή του στο πρωτάθλημα του 1961, αφού ο "στρατηγός" άρχισε σταδιακά να παίζει τον ρόλο για τον οποίο ήταν φτιαγμένος μέσα στο γήπεδο, υπό τις οδηγίες του μεγάλου προπονητή Χάρι Γκέιμ. Με τις δικές του ασίστ και πάσες... ακριβείας, η ομάδα του έφτασε τα 71 γκολ εκείνη τη χρονιά, με τον ίδιο να αγωνίζεται ως κλασικό δεκάρι-ηγέτης και να βρίσκει οκτώ φορές τον δρόμο προς τα δίχτυα. Ο Μίμης Δομάζος έκανε πιο εύκολο το έργο των επιθετικών του Παναθηναϊκού, σερβίροντας συνεχώς ασίστ στους Πανάκη, Παπαεμμανουήλ και Μπερνάρδο, όπου πέτυχαν συνολικά 47 γκολ, ενώ αγωνίστηκε και στα 30 παιχνίδια του πρωταθλήματος. Η χρονιά εκείνη ήταν σημαδιακή γιατί η ομάδα έκανε και το ντεμπούτο της στα γήπεδα της Ευρώπης, στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όπου απέκτησε τις πρώτες της μεγάλες παραστάσεις, παρά τον άδοξο αποκλεισμό στον πρώτο γύρο.

O "στρατηγός" Πρωταθλητής... από το καλοκαίρι
Στον τρίτο συνεχόμενο τίτλο που πανηγύρισε ο Παναθηναϊκός το 1962, με προπονητή ξανά τον Χάρι Γκέιμ, τον πιο σημαντικό ρόλο τον έπαιξαν οι μεταγραφές του το καλοκαίρι. Οι προσθήκες των Λουκανίδη, Καμάρα, Χολέβα, Τουμπέλη και Παναγιωτίδη, έδωσαν τεράστια ποιότητα στο ρόστερ του, με την ομάδα να πετάει φωτιές στην επίθεση και να πετυχαίνει συνολικά 88 γκολ, με πρώτο σκόρερ τον Μίμη Δομάζο που πέτυχε 17 τέρματα. Το πιο εντυπωσιακό εκείνη την σεζόν, ήταν οι επιδόσεις του Γιάννη Χολέβα, που αγωνίστηκε σε 17 από τα 30 παιχνίδια του πρωταθλήματος και "πυροβόλησε" 15 φορές τα αντίπαλα δίχτυα. Το τριφύλλι κατέκτησε τον τίτλο με διαφορά ασφαλείας από τον Ολυμπιακό, εξαργυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τις πολύ καλές επιλογές που έκανε πριν την έναρξη του πρωταθλήματος. Χαρακτηριστικό το ότι οι πράσινοι ήταν αήττητοι μέχρι την 27η αγωνιστική, όταν και έχασαν από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.

Ο Γιάννης Χολέβας Το άγγιγμα του Μπόμπεκ και το "αήττητο Πρωτάθλημα"
Το 1963 την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο μεγάλος Γιουγκοσλάβος τεχνικός, Στέφαν Μπόμπεκ, ένας καινοτόμος προπονητής που έφερε το 4-3-3 στην Ελλάδα. Με την ενίσχυση του Παναθηναϊκού σε όλα τα επίπεδα και τους χαρισματικούς παίκτες που τότε διέθετε, εμφανίστηκε μία από τις ισχυρότερες ομάδες όλων των εποχών για τα ελληνικά δεδομένα. Ο Παναθηναϊκός έφτασε εύκολα στην κατάκτηση του περίφημου "αήττητου πρωταθλήματος" του 1964 (24 νίκες, έξι ισοπαλίες) Ο Μπόμπεκ, πρώην παίκτης της Παρτιζάν Βελιγραδίου, έφτιαξε ένα δυνατό σύνολο που έπαιζε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Στα ντέρμπι, οι πράσινοι επικράτησαν με 1-0 του Ολυμπιακού στο Φάληρο και ήρθαν ισόπαλοι 1-1 στη Λεωφόρο, ενώ κέρδισαν την ΑΕΚ με 5-4 στην έδρα τους και με 1-0 εκτός. Κομβικές ήταν και οι νίκες με τους δύο της Θεσσαλονίκης, το εντός έδρας 4-0 με τον ΠΑΟΚ και το το 1-0 με τον Άρη στη συμπρωτεύουσα. Ο τίτλος αφιερώθηκε στον αείμνηστο ιδρυτή του συλλόγου, Γιώργο Καλαφάτη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στις 19 Φεβρουαρίου 1964 στο Ναυτικό Νοσοκομείο.

Ο πολυπράγμων Λουκανίδης
Ο Εθνικός ήταν η μοναδική ομάδα που κατάφερε να κερδίσει τον Παναθηναϊκό στα δύο εκείνα χρόνια της πράσινης κυριαρχίας. Την σεζόν 1965-65 οι πράσινοι στέφθηκαν ξανά πρωταθλητές, "λυγίζοντας" με 3-2 μόνο από την ομάδα του Πειραιά. Ο Μπόμπεκ συνέχισε στην τεχνική ηγεσία, με τον Τάκη Λουκανίδη, τον πληρέστερο ίσως Έλληνα ποδοσφαιριστή, να είναι εκείνος που έκλεψε την παράσταση. Ο Λουκανίδης τελείωσε τη χρονιά με 21 γκολ, πετυχαίνοντας και το τέρμα με το οποίο κρίθηκε το ντέρμπι της 27ης αγωνιστικής με την ΑΕΚ, όπου ουσιαστικά οι πράσινοι σφράγισαν τον τίτλο, για την απονομή του οποίου χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου καθώς τότε έγινε ο εξ αναβολής αγώνας με τη Νίκη Βόλου, ο οποίος έληξε ισόπαλος χωρίς τέρματα. Ο Τάκης Οικονομόπουλος, κράτησε ανέπαφη την εστία του για 1.088 λεπτά το 1965, κάνοντας το δικό του μοναδικό ρεκόρ.

Ο Τάκης Λουκανίδης Η "έκρηξη" του Γονιού και το πρώτο νταμπλ
To 1969 oι πράσινοι προχώρησαν στην απόκτηση ενός ποδοσφαιριστή που τα επόμενα χρόνια θα έγραφε τη δική του ιστορία με το τριφύλλι στο στήθος, φτάνοντας και μια ανάσα από το "χρυσό παπούτσι", τον "ψηλό" Αντώνη Αντωνιάδη. Παράλληλα, ενισχύθηκαν με σημαντικές μονάδες, βάζοντας τις βάσεις για την μεγάλη πορεία του Γουέμπλεϊ. Στο τριφύλλι φτάνουν οι Ελευθεράκης, Καψής, Γονιός, Τομαράς, Δεληγιάννης, Φραντζής, Βλάχος και Παπαδημητρίου. Ο... Κατσουράνης της εποχής ήταν ο Γιώργος Γονιός, ο οποίος πήγες στον Παναθηναϊκό από τον Άγιο Ιερόθεο και στο ξεκίνημα της χρονιάς πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις, σκοράροντας μάλιστα δις στο ντεμπούτο του απέναντι στα Τρίκαλα. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με 7 νίκες σε ισάριθμα ματς. Συνολικά, ο Γονιός σημείωσε 19 γκολ σε 32 ματς και μάλιστα τα 6 ήταν σε αγώνες που ο Παναθηναϊκός κέρδισε 1-0. Σημαντική και η συμβολή του Φραντζή, με 12 γκολ. Τη χρονιά εκείνη ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το πρώτο του νταμπλ, έχοντας βασικό αντίπαλο την έκπτωτη πρωταθλήτρια ΑΕΚ.

Ο Γιώργος Γονιός Το "πουλί" κατεβάζει ρολά
Την αγωνιστική περίοδο 1969-70, έναν χρόνο πριν το "έπος του Γουέμπλεϊ" και με τον Λάκη Πετρόπουλο στον πάγκο του, ο Παναθηναϊκός κατακτά το δέκατο Πρωτάθλημα της ιστορίας του. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο οποίος την πρώτη του χρονιά στην ομάδα δέχτηκε αρκετές επικρίσεις και απάντησε με τα 25 γκολ που σημείωσε. Πέραν όμως του "ψηλού", τεράστια συμβολή στον τίτλο είχε ο Τάκης Οικονομόπουλος και η άμυνα της ομάδας, η οποία στον δεύτερο γύρο δέχτηκε μόλις 5 γκολ. Ο Γραμμός σκοράρει 11 φορές, ενώ οι πράσινοι κερδίζουν τον Ολυμπιακό στο Φάληρο με γκολ του "στρατηγού" Μίμη Δομάζου, η συμβολή του οποίου ήταν πολύτιμη, καθώς αποτελεί τον ιθύνοντα νου της ομάδας, μοιράζοντας απλόχερα ασίστ . Συνολικά, οι πράσινοι είχαν 21 νίκες σε σύνολο 34 αγώνων και σε όλη τη χρονιά δέχτηκαν 51 γκολ, έχοντας παράλληλα την καλύτερη επίθεση, με 69 γκολ από 14 παίκτες. Σημαντικό επίτευγμα της ομάδας του Πετρόπολου η σταθερότητα στα ντέρμπι με ΑΕΚ και ο Ολυμπιακό, στα οποία ο Οικονομόπουλος δέχτηκε μόλις ένα γκολ, από τον Πομώνη της Ένωσης.

Ο Τάκης Οικονομόπουλος Η λάμψη του "ψηλού"
Με τον Αντώνη Αντωνιάδη να έχει πάρει φωτιά και το Γουέμπλεϊ να ανήκει στο παρελθόν, ο Παναθηναϊκό επιστρέφει στην κορυφή την σεζόν 1971-72 έπειτα από διάλλειμα ενός χρόνου. Ο "ψηλός" τελειώνει τη χρονιά με τον απίστευτο αριθμό των 39 τερμάτων και χάνει το χρυσό παπούτσι για ένα τέρμα, από τον θρυλικό Γκερντ Μίλερ. Και όλα αυτά, χωρίς να πετύχει κανένα γκολ από την 19η μέχρι την 24η αγωνιστική! Ο Παναθηναϊκός την 10η αγωνιστική συνέτριψε με 5-1 τον δυνατό τότε Ολυμπιακό Βόλου, ανέβηκε στην κορυφή και από τότε... δεν ξαναέπεσε. Η λάμψη του Αντωνιάδη επισκίασε τον εξαιρετικό Κώστα Ελευθεράκη, ο οποίος πραγματοποίησε την χρονιά εκείνη εκπληκτικές εμφανίσεις και σημείωσε 14 γκολ. Ο Παναθηναϊκός φτάνει έτσι τους 8 τίτλους σε 13 διοργανώσεις Α` Εθνικής, έχοντας στον πάγκο του τον αείμνηστο Φέρεντς Πούσκας.

Ο Αντωνιάδης με τον Πούσκας Αγωνία μέχρι το τέλος
Ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να επιστρέψει στους τίτλους την περίοδο 1976-77, κατακτώντας ένα από τα πλέον αμφίρροπα Πρωταθλήματα, το οποίο κρίθηκε την τελευταία αγωνιστική. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός ήταν ισόβαθμοι, με τους πράσινους να κερδίζουν τον Απόλλωνα Αθηνών με 2-0, την ώρα που οι ερυθρόλευκοι έχαναν με 1-0 στην Καστοριά! Τους δύο "αιώνιους" κόντραραν μέχρι τέλους η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Ο Πολωνός Κάζιμιρ Γκόρσκι αντικατέστησε στον πάγκο του τριφυλλιού τον Βραζιλιάνο Αϊμόρε Μορέιρα, ο οποίος λίγο έλειψε να τινάξει στον αέρα την ομάδα, καθώς ήταν αποφασισμένος να αλλάξει ριζικά το έμψυχο δυναμικό, ζητώντας, μεταξύ άλλων, την απομάκρυνση των Δομάζου, Αντωνιάδη και Γονιού! Λίρα 100 αποδείχθηκε ο Οσκαρ Αλβαρεζ, ο οποίος τελείωσε τη χρονιά με 19 γκολ, 6 εκ των οποίων στις κρίσιμες τελευταίες 5 αγωνιστικές. Δύο στροφές πριν το πέσιμο της καρό σημαίας, ο Παναθηναϊκός αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και κατάφερε να φύγει με έναν πολύτιμο βαθμό, με τον Βασίλη Κωνσταντίνου να αποκρούει πέναλτι του Κώστα Ορφανού και το 0-0 να διατηρείται μέχρι το τέλος. Ο Αντωνιάδης εκείνη τη χρονιά σημείωσε 18 γκολ και μαζί με τους Δομάζο, Τζόρτζεβιτς, Ελευθεράκη και Λιβαθηνό πρωταγωνίστησε στην κατάκτηση του τίτλου.

Ο Όσκαρ Άλβαρεζ Από... Πολωνό σε Πολωνό
Μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος το 1977 ο Παναθηναϊκός έπρεπε να περιμένει έξι χρόνια για να επιστρέψει στην κορυφή, περνώντας μία περίοδο "ξηρασίας", στην οποία η ΑΕΚ κατέκτησε δύο τίτλους και ο Ολυμπιακός τέσσερις. Ο Παναθηναϊκός ήθελε τον... Πολωνό του για να επιστρέψει στις επιτυχίες με την ομάδα του Γιάτσεκ Γκμοχ να χαρίζει στο τριφύλλι το πρώτο του επαγγελματικό Πρωτάθλημα. Με μια ομάδα δυνατή σε όλες τις γραμμές, η οποία απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, ο Παναθηναϊκός έφτασε στην κατάκτηση του νταμπλ διατηρώντας το αήττητο στην έδρα του και έχοντας μόλις τρεις ήττες σε όλη την κούρσα του Πρωταθλήματος. Βασικό "εργαλείο" η άμυνα-γρανίτης, η οποία δέχτηκε μόλις 14 γκολ, με τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα να συνθέτει ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Μιχάλη Καψή, ο οποίος στο τέλος της χρονιάς κρέμασε και τα παπούτσια του. Σημαντική και η παρουσία του Νίκου Καρούλια. Πρώτος σκόρερ της ομάδας ήταν ο Γρηγόρης Χαραλαμπίδης με 17 γκολ, με τον Μάικ Γαλάκο να έχει 7 και τον "φονιά" Χρήστο Δημόπουλο 6. Ρότσα, Γαλάκος, Παπαβασιλείου και Αντωνίου συνέθεταν την πολυσύνθετη μεσαία γραμμή της ομάδας του Γκμοχ.

Ο Γιάτσεκ Γκμοχ Με Σαραβάκο και Ζάετς
Με πρωταγωνιστή τον μεγάλο "μικρό" του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Δημήτρη Σαραβάκο και τον "μαέστρο" Ζέλιμιρ Ζάετς ο Παναθηναϊκός επικράτησε στην πρεμιέρα της περιόδου 1985-86 του Απόλλωνα Αθηνών με 3-0 και από το σημείο εκείνο δεν έπεσε ποτέ από την κορυφή. Με προπονητή τον Πιέτρ Πάκερτ και ένα ρόστερ κάτι παραπάνω από πλήρες, οι πράσινοι έδειχναν να βρίσκονται σε... αυτόματο πιλότο. Ο Σαραβάκος, στην δεύτερη χρονιά του με το τριφύλλι στο στήθος, πετυχαίνει 15 γκολ, με τον Χρίστο Δημόπουλο να τον ακολουθεί με 8 και τον Γρηγόρη Χαραλαμπίδη με 7. Στη μεσαία γραμμή, ο Ζάετς, ο οποίος τελείωσε τη χρονιά με 5 γκολ, πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά του στον Παναθηναϊκό, έχοντας άξιους συμπαραστάτες τους Αντωνίου και Ρότσα, με 4 και 3 γκολ αντίστοιχα. Συνολικά εκείνη τη χρονιά σκόραραν 15 παίκτες, μεταξύ των οποίων και ο τερματοφύλακας Νίκος Σαργκάνης, ο οποίος πέτυχε δύο γκολ. Ιδανικό φινάλε στην εξαιρετική εκείνη χρονιά η νίκη με 4-0 επί του Ολυμπιακού στον τελικό Κυπέλλου.

Ζάετς και Σαραβάκος Η άφιξη του Βαζέχα
Στην πρώτη χρονιά του Κριστόφ Βαζέχα, ο οποίος αν και μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου πρόλαβε να σκοράρει 14 φορές σε 21 αγώνες και να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ του τριφυλλιού, οι πράσινοι έφτασαν τους 15 τίτλους το 1990. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε με τον Σουδό Γκίντερ Μπένγκστον στον πάγκο, ο οποίος στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τον Βούλγαρο Κρίστο Μπόνεφ, καθώς στα πρώτα 7 ματς το τριφύλλι είχε 4 ισοπαλίες. Ο παίκτης που έκλεψε την παράσταση, πέραν του Βαζέχα, ήταν ο Κώστας Αντωνίου, ο οποίος πέραν της συνολικής του δουλειάς, προσέφερε και πολλές λύσεις στο σκοράρισμα. Ο νυν football manager του τριφυλλιού βρήκε δίχτυα 13 φορές, σκοράροντας και στα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και στο τέλος της χρονιάς, όταν ο Παναθηναϊκός τον είχε περισσότερο ανάγκη, πήρε... το όπλο του, σημειώνοντας 6 τέρματα μετά την 18η αγωνιστική. Ο Δημήτρης Σαραβάκος είχε 11 γκολ, ενώ ο Κόλεφ 10. Εκείνη τη χρονιά οι πράσινοι επικράτησαν με 3-4 (Ντέταρι 50΄, Τσαλουχίδης 82', Αποστολάκης 88' / Καλιτζάκης 49', Μαραγκός 64', Αντωνίου 84', Σαμαράς 90) στο "Καραϊσκάκη" επί του Ολυμπιακού, σε ένα εκπληκτικό ματς, από το οποίο όμως δεν έλειψαν τα επεισόδια. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το Πρωτάθλημα με 53 βαθμούς, τρεις περισσότερους από τη δεύτερη ΑΕΚ.

Σαραβάκος και Βαζέχα "Βουνό" στην εστία, "φωτιά" στην επίθεση
Με τις βάσεις να έχουν ήδη μπει από την προηγούμενη χρονιά, ο Παναθηναϊκός παρουσιάζει πολύ καλή εικόνα και φτάνει στην κατάκτηση του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου του. Οι δύο πυλώνες του τριφυλλιού εκείνη τη χρονιά ήταν ο αναντικατάστατος Γιόζεφ Βάντσικ, που αποκτήθηκε από την Γκόρνικ και ήταν ο μοναδικός "πράσινος" που αγωνίστηκε και στα 34 ματς της ομάδας του. Αποτέλεσμα, ο Παναθηναϊκός να δεχτεί μόλις 22 γκολ, με το "βουνό" να κρατάει το μηδέν σε 18 από τα 34 ματς. Το δεύτερο μεγάλο ατού του Παναθηναϊκού ήταν το δίδυμο-φωτιά που συνέθεσαν ο Σαραβάκος με τον Βαζέχα, οι οποίοι πέτυχαν μαζί 41 γκολ και κατέκτησαν τις δύο πρώτες θέσεις στον πίνακα των σκόρερ. Προπονητής στον Παναθηναϊκός ήταν ο Βασίλης Δανιήλ, στον οποίο πιστώνεται ένα σημαντικό μερίδιο της επιτυχίας, ενώ η χρονιά έκλεισε με νταμπλ, με το τριφύλλι να κερδίζει δύο φορές στον τελικό τον Αθηναϊκό, με 3-0 και 2-1. Ο Κώστας Αντωνίου έβαλε και αυτός το λιθαράκι του από το χώρο της μεσαίας γραμμής, σημειώνοντας 8 γκολ.

Οι δύο Πολωνοί Με πρωταγωνιστή τον "Χρήστο"
Το πρωτάθλημα της περιόδου 1994-95 ήταν ένα από τα πιο εύκολα του Παναθηναϊκού, ο οποίος τερμάτισε στην πρώτη θέση με 16 βαθμούς διαφορά από τον Ολυμπιακό, έχοντας "καθαρίσει" ουσιαστικά το Πρωτάθλημα από την 21η αγωνιστική. Μαθηματικά, ο Παναθηναϊκός εξασφάλισε το Πρωτάθλημα εννέα αγωνιστικές πριν τη λήξη του, επικρατώντας με 3-0 της ΑΕΚ. Ο Κριστόφ Βαζέχα, παρά το ότι δεν είχε πια δίπλα του τον Δημήτρη Σαραβάκο, ο οποίος είχε μεταγραφεί στην Ένωση, τελειώνει τη χρονιά με 29 γκολ σε 33 ματς, αποτελώντας τον μεγάλο πρωταγωνιστή εκείνης της ομάδας. Αλλά δεν ήταν μόνος του. Είχε πίσω του τον Γ. Χ. Γεωργιάδη με 10 γκολ, τον Γιώργο Δώνη με 9 και τον Στράτο Αποστολάκη με 5. Η ομάδα του Χουάν Ραμόν Ρότσα κατέκτησε και το Κύπελλο, όπως και το Σούπερ Καπ, έχοντας την καλύτερη επίθεση με 83 γκολ ενεργητικό, την καλύτερη άμυνα με 21 γκολ παθητικό και παραμένοντας αήττητη στο ΟΑΚΑ.

1995-96
..ή η χρονιά του Χούαν Χοσέ Μπορέλι. Η υπομονή των πράσινων με τον Αργεντινό άξιζε τον κόπο, καθώς ήταν εκείνος που με δικό του γκολ έκρινε το ντέμρπι τίτλου με την ΑΕΚ στις 10/4, σε μια χρονιά που ο Παναθηναϊκός έφτασε μέχρι τους τέσσερις του Champions League. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε δύο φορές τον Ολυμπιακό, με τον Καπουράνη να κάνει στο 90` το 2-1 στο "Καραϊσκάκης" και να γίνεται σύνθημα στα χείλη των οπαδών του τριφυλλιού. Βασικός αντίπαλος για τον τίτλο ήταν η ΑΕΚ και στο ντέρμπι της 10ης Απριλίου, ανάμεσα στις δύο ομάδες, ο Παναθηναϊκός ήταν δύο βαθμούς πίσω από την Ένωση, ωστόσο ο Χότα-Χότα κατάφερε να τον φέρει στην κορυφή. Το πρωτάθλημα ήταν σαφώς πιο δύσκολο για τον Παναθηναϊκό, καθώς πέραν από την ενίσχυση της ΑΕΚ, η εκπληκτική Ευρωπαϊκή πορεία, που έφτασε στο πικ της με την νίκη με 1-0 επί του Άγιαξ στο Άμστερνταμ, οδήγησε σε γκέλες στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ήττα από τον Ιωνικό, αμέσως μετά το ματς με τον Αίαντα. Ο Βαζέχα ήταν και πάλι ο πρώτος σκόρερ του τριφυλλιού με 19 τέρματα, ενώ ο Μπορέλι είχε 12 και ο Γεωργιάδης 10.

Βαζέχα και Μπορέλι "Παπ" και Μανώλης
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία του Ολυμπιακού το 2004, σε μια χρονιά που τελείωσε με νταμπλ για την ομάδα του Γιτζάκ Σουμ. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Εμμανουέλ Ολιζαντέμπε, ο αγαπημένος "Μανώλης" της πράσινης εξέδρας, ο οποίος πέτυχε μόλις τρία, αλλά καθοριστικά γκολ, αλλά και ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο οποίος σημείωσε 17 τέρματα. Ο Ολιζαντέμπε σκόραρε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα στο 93`, χαρίζοντας τρεις πολύτιμους βαθμούς στην ομάδα του, στο ματς με την Προοδευτική στον Κορυδαλλό στο 89`, όταν οι πράσινοι έδειχναν να ξεμένουν από λύσεις, καθώς και στην τελευταία αγωνιστική με τον Πανηλειακό στον Πύργο, με τον Παναθηναϊκό να κερδίζει 1-0 και να στέφεται Πρωταθλητής. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως οι πράσινοι κατέκτησαν το Πρωτάθλημα έχοντας συνολικά 62 γκολ, την ώρα που ο δεύτερος Ολυμπιακός είχε 70. Στο ντέρμπι τίτλου στη Λεωφόρο, το οποίο "σημαδεύτηκε" από την αψιμαχία του Κυργιάκου με τον Τζιοβάνι, που είχαν ως αποτέλεσμα την αποβολή του Βραζιλιάνου του Ολυμπιακού, ενώ την αναμέτρηση έκρινε το γκολ του Γιάννη Γκούμα. Σημαντική ακόμα ήταν η συμβολή του Άγγελου Μπασινά, ο οποίος πέτυχε 7 γκολ, αλλά και του Μιχάλη Κωνσταντίνου, ο οποίος σημείωσε 5 τέρματα, όσα και ο Εκι Γκονζάλες. Η χρονιά κλείνει ιδανικά για τους Πράσινους, οι οποίοι επικράτησαν με 3-1 του Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη στον τελικό του Κυπέλλου.

"Καταδικασμένος" να πετύχει
Ο τίτλος της περιόδου 200-10 αποτελεί τον πρώτο μετά την αλλαγή σελίδας στα διοικητικά του Παναθηναϊκού και την απαρχή της πολυμετοχικότητας. Οι επενδύσεις του τριφυλλιού στη μεταγραφική περιόδου του καλοκαιριού ήταν σημαντικές, με τον Τζιμπρίλ Σισέ να ενσαρκώνει το όραμα των διοικούντων για επιστροφή στις επιτυχίες. Ο Γάλλος, με 23 γκολ μία αγωνιστική πριν τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου και συνολικά με την παρουσία του αποτελεί τον μεγάλο πρωταγωνιστή του φετινού τίτλου. Συνολικά, ο Παναθηναϊκός αποτέλεσε την πιο πλήρη και σταθερή ομάδα του Πρωταθλήματος και εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο τις αδυναμίες και τις γκέλες των άλλων διεκδικητών, του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ. Μοναδικό "μελανό" σημείο τα ντέρμπι, όπου σε έξι συνολικά ματς με Ολυμπιακό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ ο Παναθηναϊκός είχε απολογισμό τρεις ήττες, μία ισοπαλία και δύο νίκες. Παρόλα αυτά, ο Παναθηναϊκός έχει δημιουργήσει έναν καλό κορμό και με τις κατάλληλες προσθήκες, μπορεί να "χτίσει" στη φετινή επιτυχία και να συνεχίσει στα ίδια επίπεδα και τα επόμενα χρόνια.

Τζιμπρίλ Σισέ και Σωτήρης Νίνης