Μια φυσαρμόνικα που κλαίει...

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
με την ανάσα ενός παιδιού
σημάδι ετούτου του καιρού
που μας φοβίζει και μας καίει

Μια φυσαρμόνικα που κλαίει
ειν' η δική μας παρουσία
τον ύμνο ακούγοντας να λέει
χαίρε ω χαίρε ελευθερία...

Τάδε έφη Δήμος Μούτσης...ένας μεγάλος δημιουργός ο οποίος χωρίς να απολαμβάνει τις δάφνες που του αναλογούν κατάφερε να συμπυκνώσει την ευαισθησία, τον ρομαντισμό και την απογύμνωση σε τραγούδια που καταφέρνουν να ακουμπήσουν τον ακροατή...

και το συγκεκριμένο ήρθε και μας σφηνώθηκε στο κεφάλι το περασμένο Σαββατόβραδο...γιατί μην μου πείτε ότι υπήρξε άνθρωπος που δεν λύγισε βλεποντας αυτό το ώριμο παιδί να μην μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του , στα σκαλιά του πρώην εξοχικού του που ανακαινίστηκε με την πολύτιμη βοήθεια του τρελού της Λέρου γνωστού και ως Μίλος Τεόντοσιτς... αυτό το παιδί που μόχθησε, θυσιάστηκε, πρόταξε τα στήθια του και την Ρανταπλάν γραβάτα του μπροστά στις ύαινες που βάλθηκαν να καταστρέψουν το Μπάσκετ που αυτός και λίγοι ακόμα αγωνιστές αναπαλαίωσαν και μετέτρεψεαν σε παράσταση για ένα ρόλο, προς όφελος του Ελληνικού αθλητισμού και του ευ αγωνίζεσθε φυσικά...η αλήθεια είναι πως αρκετές μεγάλες παρουσίες εκείνο το βράδυ (μεγάλες σε αξιώματα και θέσεις ΜΟΝΟ φυσικά) δεν άντεξαν και αποφάσισαν να συμπάσχουν στον ταλαιπωρημένο δρυοκολάπτη...και ήταν τόσο δυσβάσταχτος ο πόνος που ούτε μια ταπεινή απονομή δεν μπορούσαν να κάνουν, παρά μόνο να κοιτάζουν με μένος και οργή τα ερυθρόλευκα αποβράσματα που τόλμησαν να ταράξουν τον ύπνο και την θαλπωρή τους...όλα τα έμορφα τελειώνουν όμως...

και η αρχή του τέλους έχει ήδη ξεκινήσει...προσοχή όμως...το θηρίο πριν σβήσει βγάζει δυνατές κραυγές...μην ενδώσετε στις σειρήνες που έχουν να ακουστούν...δεθείτε στο κατάρτι...η μάχη θα είναι ακόμα πιο σκληρή...θα υπάρχουν και ήττες...αλλά το πλήρωμα του χρόνου ήρθε για να στείλει στην λήθη τους πονηρήδηδες που βρήκαν χώρο τόσα χρόνια να κάνουν παιχνίδι και να οργώσουν με χωρικούς άξιους ανθρώπους και δουλευταράδες...δουλευταράδες για τους σκοπούς του ενός όμως...του πλούσιου γαιοκτήμονα του Αιντάχο...ο μπαρμπα-Θωμάς όμως με την πλούσια αφάνα σηκώθηκε, πέρασε πάνω από τον σκληρό αθλητή και δεσμό γνωστού σχολιαστή μπάσκετ (βλεπε Βασίλη Σκουντή) και κάρφωσε...με κάθε σημασία της λέξης...

το μέλλον είναι δικό μας!

ΥΓ1: Ζοτσάρα όνομα και πράμα...κύριος και άξιος των περιστάσεων...με την ευγενική του χειρονομία, με το ευχαριστώ στο...στόμα, όπως τον περιμέναμε οι σκεπτόμενοι δηλαδή...αν είναι δυνατόν αυτός ο μεγάλος άνθρωπος να γκρεμίσει με την οργή του το όνομα που έχτιζε τόσα χρόνια...έδειξε έτσι ότι δεν μασάει και χαρίζει γιατί είναι γεναιόδωρος...γιατί ως γνωστόν, ΜΟΝΟ όταν θέλει ο Ζοτς χάνει και μόνο τότε...είμαι σίγουρος πως οι εκπλήξεις που μας επιφυλάσει θα έρθουν σε ανύποπτη στιγμή τώρα που τα γκρίζα καύσιμα αρχίζουν να σώνονται...

ΥΓ2: Στα 9 μου κατάφερα να μαζέψω όλες τις φιγούρες των γιγάντων του Κατς που τότε ήταν της μοδός και φοριόντουσαν πολύ...κάτι για το οποίο περηφανευόμουν για αρκετό καιρό σε όλα τα μήκη και πλάτη του Δήμου Αλίμου...πλέον η συλλογή αυτή θεωρείται ημιτελής αφού οι φιγούρες Διαμαντίδης και Μπατίστ βγήκαν στην κυκλοφορία και έκοψαν την συλλογή μου στην μέση...είναι όμως άξιοι συνεχιστές των γιγάντων γι'αυτό και θα κάνω ότι μπορώ

ΥΓ3: αντίθετα με τις φιγούρες των 90'ς ο όρος αντιαθλητικό φάουλ είναι εκτός μόδας πλέον, όπως είπε και ο Κοτέντος, και δεν σφυρίζεται...μόνο η φάση όπου ο κακόμοιρος Μπατιστάκος προσπαθεί να τραβήξει με λαβή τον οδοστρωτήρα Σόφο σαν νέος Τρομάρας μπαίνει στο πάνθεον του αθλήματος...

ΥΓ4: Προς Λίνας και Σόφο...χωρίς αίμα δεν φτουράει...

ΥΓ5: "Ο χειρότερος Παναθηναικός έχασε μόνο με 4 πόντους"...ακούστηκε και αυτό...λες και ο Ολυμπιακός έβγαζε φωτιές...ποσοστό τραγικό σε τρίποντα και βολές...κόλλημα στα συστήματα σε πολλες στιγμές μέσα στο παιχνίδι...τα 2 μεγάλα όπλα, επιθετικά σε μέτρια βραδιά...και παρ'όλα αυτά κούπα...σε όποιον και αν έδινες τα στατιστικά του Ολυμπιακού πριν το παιχνίδι θα σου έλεγε ότι η 20αρα στο κεφάλι είναι στανταράκος...κάτι μεγάλο συμβαίνει εδώ...

ΥΓ6: Για να τα λέμε όλα ο Παναθηναικός έπαιζε με απουσίες...ο Νίκος Ζαβλανός έλειπε και αυτό φάνηκε...ήθελε να είναι κοντά στην ομάδα όμως και αυτό είναι σεβαστό και προς τιμήν του...βρέθηκε λοιπόν στο Ελληνικό και εμψύχωσε του συμπαίχτες του...

ΥΓ7: Και από χτες άρχισαν οι γνωστοί κονδυλοφόροι να στρέφουν την γλωσσίτσα τους και προς το κόκκινο...αλλά θα ξεβρακωθούν και αυτοί όταν πρέπει...γιατί πλέον η δημοσιογραφική τους υπόσταση και βαρύτητα είναι όμοια με ενός απολιθωμένου τριλοβίτη...

ΥΓ8: Η ζαχαρίτσα μας τελείωσε εκεί ψηλά στο Αμαρούσιο γι'αυτό και έχουμε περίεργες παρενέργειες στον καθένα που την λάτρευε...πρώτο θύμα ο ιδιοκτήτης γνωστής και έγκυρης εφημερίδας Γιάννης "Πετάξτε τις φανέλες"...δεύτερο θύμα ο συμπαθής έγχρωμος παίχτης που φυγαδεύτηκε πριν κάμποσους μήνες για να γλυτώσει τον πέλεκυ και στο προχτεσινό παιχνίδι έχανε τα rebound ακόμα και από τον φροντιστή της ομάδας...

ΥΓ9: Και κάτι εσωτερικό...βλέπεις από την μία τον Ντουντού και τον κάθε λογής τυχαίο ποδοσφαίριστη να προφασίζονται τραυματισμούς για να αναστενάξουν οι χορδές των μπουζουκιών χωρίς τύψεις τα βράδια...βλέπεις από την άλλη τον βάζελο Μπουρούση (ακούστηκε από κάποια λεβεντόπαιδα-οπαδούς του Ολυμπιακού πέρυσι) να περνάει το βράδυ του με αναπνευστικό σωλήνα στο Ιατρικό Κέντρο και την άλλη να σβήνει τον Πέκοβιτς aka Sloth απο Goonies και μονολογείς...καρδιά και ψυχή έχουν όλοι, λίγοι τα χρησιμοποιούν όπως πρέπει...

ΥΓ10: Παιδιά συγχαρητήρια...την αξίζατε αυτή την κούπα, όχι για τον τίτλο καθ'αυτό, αλλά για την ψυχολογική ανάταση που τόσο χρειαζόσασταν και σ'αυτό συνέβαλαν αρνητικά τόσο καιρό ακόμα και οι δικοί μας...ήταν το μόνο που σας κρατούσε πίσω...πλέον είμαι σίγουρος ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της ερχόμενης Κυριακής...