Ο Γ. Παπανδρέου φαίνεται πως αρχίζει να συνέρχεται, αλλά μάλλον είναι κάπως αργά! Αφού σχημάτισε την κυβέρνηση του αυτοχρηζόμενος ΥΠΕΞ και αφιέρωσε χρόνο και πολύτιμη ενέργεια μεταξύ Πρεσπών και Πόλης για ανεπίσημα πηγαδάκια με τους Γκρούεφσκι και Ερντογάν, θυμήθηκε μετά το συμβούλιο κορυφής να... κατσαδιάσει τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη συνυπευθυνότητά τους στα όσα καταγγέλλουν κατά των ελληνικών κυβερνητικών αρχών!
Την ίδια στιγμή αποσιωπά, για ευνόητους λόγους, τις σοβαρότατες ευθύνες του ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου, του οποίου οι αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί σε μικρό χρονικό διάστημα από σήμερα θα διδάσκονται παγκοσμίως ως προς αποφυγή παραδείγματα στις οικονομικές σχολές.
Φαίνεται δύσκολο να υπήρχαν με διαφορετικούς χειρισμούς πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, αλλά ακόμα πιο δύσκολο φαινόταν, πριν μερικούς μήνες, η Ελλάδα να βρίσκεται στο κέντρο της παγκόσμιας οικονομικής αναταραχής, έχοντας μάλιστα ελάχιστη συμμετοχή στη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση.
Η συνέχιση της προσπάθειας του Γ. Παπανδρέου μετεκλογικά για την ανάδειξη των ευθυνών της ΝΔ στο ελληνικό οικονομικό πρόβλημα, ενώ αυτές είχαν ήδη καταλογιστεί από τους πολίτες στο έπακρο και με εκκωφαντικό τρόπο, υπήρξε εξαιρετικά βλαπτική για την οικονομία και τον τόπο! Η κινδυνολογία του κυβερνήτη της χώρας αποτέλεσε «βούτυρο στο ψωμί» των κερδοσκόπων!
Είναι, οπωσδήποτε, αντιληπτό πως δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο, ο Γ. Παπανδρέου, να αποδεσμεύσει από τα καθήκοντά του, σε αυτή τη συγκυρία, τον Γ. Παπακωνσταντίνου. Εξίσου βέβαιο, όμως, είναι ότι ο χειρισμός του δημοσιονομικού προβλήματος υπήρξε κάκιστος από τον τελευταίο και η επιλογή του για την ανάληψη του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου βαρύνει τον Γ. Παπανδρέου!
Αν η ελληνική κυβέρνηση με το που ανέλαβε, στις αρχές Οκτωβρίου, «οπλιζόταν» με ρευστότητα από τις αγορές, με τα τότε περιθώρια δανεισμού, κι εν συνεχεία έμπαινε στις διαπραγματεύσεις με τους ιθύνοντες της ευρωζώνης για το ΠΣΑ – και όχι το αντίστροφο -, και παράλληλα τους έβαζε στο κάδρο της «αναξιοπιστίας» μαζί τους ιθύνοντες των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων, όπως το κάνει τελικά σήμερα, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Ούτε θα είχε εξελιχθεί το εις βάρος της Ελλάδας το κερδοσκοπικό παιχνίδι με τα υψηλότατα επιτόκια δανεισμού και την παράλληλη ανησυχία για την αμέσου μέλλοντος ρευστότητάς της, ούτε θα είχε καταστεί το εξιλαστήριο οικονομικό θύμα της αδυναμίας του ευρώ, που σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη δεδομένη και παγκοσμίως ομολογούμενη υπερτίμησή του!
2 σχόλια:
Πολύ καλή ανάλυση, χωρίς ωστόσο να είναι σίγουρο ότι η τροχιοδρομημένη οικονομική πορεία της χώρας είχε περιθώρια να αλλάξει με την ανάληψη "έξυπνων" μέτρων δύο μήνες πιο νωρίς. Το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσε να καθυστερήσει την ώρα της ασφυξίας. Ποιά είναι η γνώμη σου τελικά: "Δεν ήξερε ή δεν έλεγε αλήθεια;"
C.V.
Η καθυστέρηση, συνοδευόμενη από το χτίσιμο νέας αναπτυξιακής πολιτικής, θα μπορούσε να αποτρέψει την ασφυξία!
Δεν αναφέρομαι, πάντως, σε μέτρα, αλλά σε διαφορετική τόσο τακτικής όσο και επικοινωνιακής διαχείρισης, ενώ σε ότι αφορά τον Γ. Παπανδρέου δεν θεωρώ ότι αν ήξερε θα άφηνε να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. Άλλωστε, δεν νομίζω ότι τον συμφέρει μακροχρόνια, παρά τα όσα καταγράφονται δημοσκοπικά!
Δημοσίευση σχολίου