Μια ημέρα αστάθειας για τον Γ. Παπανδρέου ήταν αρκετή για να τεθούν οι προϋποθέσεις ώστε να μπει στη διαδικασία σταδιακής μετατροπής του από Πρωθυπουργό και κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού και της εξουσίας σε απλό πρωθυπουργεύοντα, περίπου «τροχονόμου» των ενδοκυβερνητικών και εσωκομματικών ισορροπιών!
Τον Οκτώβριο του 2009 ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε την κυβέρνηση κερδίζοντας τις εθνικές εκλογές με ένα πολύ υψηλό ποσοστό ψήφων και μία ιδιαίτερα εντυπωσιακή διαφορά 11 ποσοστιαίων μονάδων από τη ΝΔ. Μετά από τις παλινωδίες προ μνημονίου, τη μετέπειτα άρον-άρον και πρόχειρη υπογραφή του και έναν ανασχηματισμό που το ακολούθησε φτάσαμε τελικά ως εδώ! Στην ανάγκη για δεύτερο μνημόνιο – λέγε με και μεσοπρόθεσμο – την αναζήτηση διεξόδου σε οικουμενικό κυβερνητικό σχήμα, με ή και χωρίς Πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, και την άτακτη υπαναχώρηση του τελευταίου. Υποχώρηση που έδωσε την ευκαιρία στους εσωκομματικούς του αντιπάλους να (ξανα)επιχειρήσουν να… «κουρσέψουν το καράβι εν πλω»!
Αποτέλεσμα, η νέα κυβερνητική σύνθεση και η νεοσυσταθείσα κυβερνητική επιτροπή να μοιάζουν περισσότερο για κυβερνητικό σχήμα Β. Βενιζέλου και κορυφαίων του ΠΑΣΟΚ, παρά με κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Η νέα κυβέρνηση, δηλαδή, θυμίζει πολύ περισσότερο απεικόνιση του λεγόμενου και όλον ΠΑΣΟΚ, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες κυβερνήσεις Παπανδρέου, που περνούν πλέον στην ιστορία και ως κυβερνήσεις «κηπουρών του Γιώργου»! Έτσι εξηγήθηκε τελικά και το νόημα που υποκρυπτόταν στο κύμα παραιτήσεων του πρωινού της Πέμπτης, αλλά και το πώς από ένα σημείο και μετά αυτό ανακόπηκε, κι αφού είχε προηγηθεί η συνάντηση μεταξύ Πρωθυπουργού και πρώην υπουργού Εθνικής Άμυνας, των δύο διεκδικητών δηλαδή της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος προ τετραετίας.
Σε κάθε περίπτωση, η άτακτη υποχώρηση του Γ. Παπανδρέου ούτε σημαίνει την οριστική πολιτική του ήττα ούτε ότι οι νέες κυβερνητικές ισορροπίες θα αποδειχθούν αναποτελεσματικές και αρνητικές για την πορεία της χώρας. Όπως επίσης καθόλου απαραίτητο δεν είναι πως η επιλογή του Β. Βενιζέλου να πάρει την ευθύνη για τα οικονομικά της χώρας, αναλαμβάνοντας την αντιπροεδρία της κυβέρνησης και το υπουργείο Οικονομικών, είναι μια κίνηση που θα συνεχίσει να αυξάνει την επιρροή του, η οποία πράγματι αυξήθηκε σημαντικά λόγω της σύνεσης και αυτοσυγκράτησης που επεδείκνυε εδώ και αρκετό καιρό.
Βέβαιο είναι όμως ότι ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών αύξησε τις πολιτικές μετοχές του, όπως και ότι ο μόλις 21 μηνών και κ. 44% Πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, έχασε μεγάλο μέρος της δυναμικής του, όχι μόνο στο εσωκομματικό πεδίο αλλά και στο διαρκή ανταγωνισμό του με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Α. Σαμαρά, με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο πια γι’ αυτόν να επανακάμψει ως ισχυρός και πολιτικά κυρίαρχος Πρωθυπουργός, από τη θέση του πρωθυπουργεύοντα που μετά από τους τρικυμιώδεις χειρισμούς του έχει βρεθεί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου