Η «αγανακτισμένη κυρά-Κατίνα», ο πανταχού παρών Βασίλης και η αυτοκριτική…

Νέα λαοπλημμύρα αναμένεται στο Σύνταγμα, προκειμένου ετερόκλητες κοινωνικές ομάδες να διαδηλώσουν από κοινού τη διαμαρτυρία τους για τις εξοντωτικές συνέπειες των μέτρων του μνημονίου, εν όψει μάλιστα της επικύρωσης από το κοινοβουλίου νέου επαχθούς μνημονίου, όσο και για το επί χρόνια σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και το προσωπικό του.

Καλά και χρήσιμα όλα αυτά, έστω και τώρα, αλλά μια από τις πιο βασικές αιτίες της βαθειάς κρίσης είναι, οπωσδήποτε, τα ιδιαιτέρως αργοπορημένα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας και ιδίως του αστικού και μικροαστικού κόσμου της! «Κυρά-Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ, κυρά-Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου», έλεγε σε ένα στίχο του ο Χάρρυ-Κλυνν και σε αυτό τουλάχιστον το σημείο είχε δίκιο ο σατυρικός καλλιτέχνης. Οι Έλληνες και Ελληνίδες μικροαστοί, οι κάθε λογής «κυρά-Κατίνες», δεν κατάφεραν να απεξαρτηθούν από το ναρκωτικό του καταναλωτισμού – και όχι μόνο - της τελευταίας δεκαπενταετίας και να ενεργήσουν ως πολίτες, αντί ως πλήθος καλοπερασάκηδων, παρά μόνο όταν η καταστροφή τους «χτύπησε την πόρτα», κι αυτό ακόμα δεν είναι σίγουρο ότι αφορά τους περισσότερους. Και πρέπει να έχουμε όλοι επίγνωση ότι για την έξοδο από τη σημερινή κοινωνική σήψη χρειάζεται κοινός και ψύχραιμος αγώνας, αλλά μαγικές και παραδείσιες λύσεις δεν υπάρχουν…

Μαθαίνω ότι ο σημαντικός καλλιτέχνης, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, θα πραγματοποιήσει συναυλία στο πλευρό των «αγανακτισμένων» του Συντάγματος και αμέσως μου έρχεται στο μυαλό μια στιχομυθία, της οποίας ήμουν μάρτυρας την προηγούμενης Κυριακή, στη μαζικότερη αντίστοιχη λαϊκή συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Συντάγματος, μεταξύ του αειθαλούς έλληνα ρόκερ και μιας καθόλα καθωσπρέπει «κυρά-Κατίνας», η οποία βλέποντας τον ερμηνευτή στην πλατεία Συντάγματος του απηύθυνε το λόγο λέγοντάς του: «Γεια σου Βασίλη, που είσαι εσύ;», για να λάβει την άμεση όσο και αποστομωτική απάντηση του Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Εγώ που είμαι;! Εγώ είμαι χρόνια τώρα εδώ! Εσύ που ήσουνα;!»…

Ένα από τα πιο επείγοντα καθήκοντα που έχουν οι «αγανακτισμένοι» του Συντάγματος και όλης της Ελλάδας, μαζί με την επιβεβλημένη μαζική και δυναμική συνέχιση της διαμαρτυρίας τους, είναι σε κάθε περίπτωση η αυτοκριτική!