ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ

Σε μια χωρα που μερα με την μερα πεφτει ολο και πιο βαθεια στον βουρκο, σε μια κοινωνια που ειναι αρρωστη σε ολα της τα επιπεδα, θα ηταν αδυνατο το ποδοσφαιρο και ο αθλητισμος γενικοτερα να μεινει καθαρος και υγιης. Ποσο μαλλον οταν τα αρρωστημενα φαινομενα βιας και διαφθορας τα βλεπαμε μπροστα μας ακομα και τις καλες εποχες (αν πραγματικα υπηρχαν ποτε). Τον τελευταιο χρονο ομως και σε συνδιασμο με την γενικοτερη διαλυση και χρεωκοποια του συστηματος της Ελλαδος, παρατηρουμε μια εξαρση αυτων των φαινομενων. Και οχι μονο στην συχνοτητα αλλα και στην βαρβαροτητα. Ο αθλητισμος στην χωρα μας εχει χαραξει πορια και πηγαινει σταθερα προς την μερα που θα θρινησουμε θυματα εντος των αγωνιστικων χωρων. Μπορει να ειναι αθλητης, μπορει να ειναι οπαδος, μπορει να ειναι διαιτητης, μπορει να ειναι αστυνομικος ή απλα καποιος μεροκαματιαρης υπαλληλος του γηπεδου. Και αν καποτε λεγαμε οτι τα φαινομενα βιας υπαρχουν μονο στα γηπεδα του ποδοσφαιρου και του μπασκετ, πλεον αυτη η αρρωστια εχει κανει μετασταση παντου. Επεισοδια στο πολο, επεισοδια στο βολει, επεισοδια στα γυναικεια πρωταθληματα, επεισοδια ΠΑΝΤΟΥ. Πλεον δεν εχει να κανει με ποδοσφαιρο ή μπασκετ και δεν εχει να κανει με Παναθηναικο και Ολυμπιακο. Εχει να κανει με μια αρρωστη κοινωνια, που βαλετε απο παντου και αντιδρα εκει, εχει να κανει με μια καταδικασμενη νεολαια που ξεσπα εκει, εχει να κανει με μια λανθασμενη νοοτροπια που χρονια τωρα υπαρχει και κανενας δεν λεει τιποτα.
Το μεγαλυτερο κακο ειναι οτι δεν υπαρχει κανενας να κανει κατι για ολη αυτη την τραγωδια που παρακολουθουμε. Οταν η κυβερνηση ασχολειται μοναχα με το πως θα περασει τα νεα μετρα που οι δανειστες της επιβαλουν, οταν τα κομματα της αντιπολιτευσης απλα παρακολουθουν και προσπαθουν να εχουν την λιγοτερη δυνατη αναμυξη σε οτι συμβαινει στην χωρα, οταν οι πολιτες εχουν κουραστει αλλα και δεν εχουν καποιο πραγματικο τροπο να επηρεασουν την κατασταση, τοτε το μονο που μας μενει ειναι απλα να παρακολουθουμε ενα εργο που ξερουμε το τελος του. ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ